معماری سنتی دوره قاجار در خانه اشرافی دزک (قلعه دزک، استان چهارمحال و بختیاری)

معماری دوره قاجار مبانی و الگوهای قدیم معماری ایران را ارتقاء بخشید و نوآوری هایی از نظر شکل دهی فضا  به وجود آورد. هر چند این معماری صلابت پیش را ندارد، اما شکل های جدیدی وارد معماری می کند که
آمیزه ای از ویژگی های معماری ایرانی - اروپایی است. در این زمان، خانه ثروتمندان بیش از بیش با سرمشق گیری از بناهای اروپایی ساخته شدند. معماری خانه اشرافی دزک، به عنوان یکی از بناهای شاخص دوره قاجار، هم به لحاظ عملکردی و هم به لحاظ زیباشناسی، از غنای اصیل معماری ایران برخوردار است. معماری این عمارت از عوامل فرهنگی، اجتماعی، تاریخی و هنری عصر خود بی نصیب نبوده و نمونه های قابل تاملی در طراحی، پلان و تزیینات هنری آن قابل مشاهده است. علی رغم ارزش این خانه، مطالعه کافی روی آن صورت نگرفته است. ازاین رو، این پژوهش سعی دارد تزیینات به کار رفته در این عمارت را از نظر زیباشناسی و
مولفه های مربوطه مورد بررسی قرار دهد. عمده ترین تزیینات این عمارت شامل آجرکاری، استفاده از قالب های گچی، گچبری و آیینه کاری است. نتیجه به دست آمده نشان می دهد که با وجود تاثیر مولفه های هنری _ تزیینی غرب، همچنان پایه اصلی تزیینات و معماری آن بر پایه اصول معماری ایرانی (سنتی) است. روش پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و گرد آوری اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای و میدانی است.