اثر متیل فنیدیت و تمرین هوازی بر آنزیم های کبدی موش صحرایی نر

داروی متیل فنیدیت (ریتالین) برای درمان اختلال کم توجهی-بیش فعالی استفاده می شود. اما مصرف بدون تجویز پزشک آن برای افزایش عملکرد ورزشی و تحصیلی رواج یافته است. افزایش سوء مصرف دارو در ورزش و عدم اطلاع کافی از اثرات آن موجب شد، این مطالعه با هدف بررسی اثر متیل فنیدیت و تمرین هوازی بر عملکرد کبدی موش صحرایی انجام شد.

نمونه های این تحقیق 80 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین وزن 15±228 گرم بودند، که به طور تصادفی به 8 گروه 10 تایی تقسیم شدند. گروه ها شامل کنترل، شم تمرین هوازی، شم دارو، تمرین هوازی، دارو 10mg، دارو 30mg، تمرین هوازی+10mg دارو و گروه تمرین هوازی+30mg دارو بودند. گروه های دارو و تمرین هوازی+دارو مقدار داروی متناسب به وزن خود را به صورت گاواژ دریافت کردند. گروه های تمرین هوازی و تمرین هوازی+دارو برای مدت دو ماه، هفته ای سه جلسه و هر جلسه 30 دقیقه (سرعت 25 متر بر دقیقه) فعالیت داده شدند. خون گیری یک روز پس از پایان آخرین جلسه تمرین انجام و میزان آنزیم های کبدی اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده های از آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی در سطح 0/05 استفاده شد.

 محاسبات آماری بین گروه های مختلف نشان داد، تغییرات سرمی آنزیم های کبدی گروه تمرین هوازی نسبت به گروه های کنترل، شم تمرین هوازی و شم دارو معنادار نبود. اما در گروه های دارو و تمرین+دارو افزایش سرمی وابسته به دوز آنزیم های کبدی نسبت به گروه های کنترل، شم تمرین هوازی، شم دارو و تمرین هوازی معنادار بود (0/05>p).

افزایش وابسته به دوز آنزیم های کبدی در گروه های دارو و تمرین+دارو حتی نسبت به گروه تمرین هوازی، احتمال هپاتوتوکسیتی مصرف غیردرمانی متیل فنیدیت را بیان می کند. لذا برای تایید این نتایج، نیاز به پژوهش های بیشتری است.