تاثیر هشت هفته تمرین هوازی تداومی بر برخی شاخص های آنژیوژنز در موش های نر سالمند

پیری فرآیندی است که در آن ظرفیت فیزیولوژیکی بدن به طور مداوم بعد از سن 30 سالگی کاهش می یابد. یکی از این تغییرات اساسی کاهش توده بدن می باشدکه به علت کاهش خون رسانی ناشی از ناتوانی در رگزایی می باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی تداومی بر برخی شاخص های آنژیوژنز در موش های نر سالمند می باشد.

مواد و روش ها:

نمونه این تحقیق 20 موش نر سالمند، که به طور تصادفی به دو گروه کنترل (10 نفر) و تجربی (10 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته تمرینات هوازی را که شامل دویدن با شدت 55 تا 70 درصد سرعت بیشینه در هفته هشتم رسید. جهت بررسی متغیرهای تحقیق VEGF)،FGF، NO و آپلین 13) 72 ساعت قبل و بعد از آخرین جلسه تمرین جهت بررسی متغیرهای تحقیق 3 سی سی خون از دم موش های نر سالمند خون اخذ شد. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون T مستقل و وابسته جهت ارزیابی بین گروهی و درون گروهی استفاده شد و انجام آزمون های آماری از نرم افزار 16 SPSS در سطح معنی داری 05/0=α استفاده شد.

هشت هفته تمرین هوازی باعث افزایش معنی داری در سطوح VEGF (000/0=P)، NO (000/0=P)، FGF (000/0=P) و آپلین13 (000/0=P) در این موش ها گردید. در گروه کنترل تغییر معنی داری مشاهده نشد.

نتیجه گیری:

 نتایج این تحقیق نشان داد هشت هفته تمرین هوازی باعث افزایش معنی داری در سطوح آنژیوژنز موش های نر سالمند گردید. بنابراین می توان از این تمرینات به عنوان روشی مناسب جهت افزایش رگ زایی در سالمندان استفاده کرد.