اثر هشت هفته تمرین هوازی بر مسیر پیام رسانی ایجاد کننده فیبروز قلبی موش صحرایی سالمند

پیری فرایندی است که باعث تغییرات ساختاری و عملکردی در قلب می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر اثر هشت هفته تمرین هوازی بر مسیر پیام رسانی TGF-β/smads، ایجاد کننده فیبروز قلبی رت های سالمند بود. 

مواد و روش ها: 

در این مطالعه تجربی 18 سر موش صحرایی آزمایشگاهی نژاد ویستار با سن (24 ماه) و میانگین وزن (15/511 گرم) به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (9=n) و تمرین (9=n) تقسیم شدند. پس از سازگاری با محیط و آشناسازی با تمرین، گروه تمرین برنامه خود را روی نوارگردان با شیب ثابت صفر درجه با سرعت ثابت 12 متر بر دقیقه به مدت هشت هفته و 5 روز در هفته انجام دادند. مدت تمرین از 10 دقیقه در هفته اول به 52 دقیقه در هفته هشتم رسید. در این مدت گروه کنترل هیچ تمرینی انجام نداد. متغیرهای تحقیق به روش الایزا و با استفاده از کیت زلبیو آلمان اندازه گیری شدند. جهت تجزیه و تحلیل استنباطی داده ها از آزمون تی مسقل استفاده شد.

نتایج نشان داد هشت هفته تمرین هوازی بر سوپراکسید دیسموتاز (001/0=P)، کاتالاز (006/0=P)، گلوتاتیون پراکسیداز (012/0=P)، فاکتور رشدی تغییر شکل دهنده بتا (TGF-β) (001/0P=) و درصد کلاژن بافتی (001/0=P) در بافت قلب موش های صحرایی سالمند تاثیر معنی داری دارد.

 نتیجه گیری:

نتایج نشان داد تمرین هوازی با افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی بافت قلب در بهبود شاخص های استرس اکسیداتیو قلب موثر است زیرا علی رغم افزایش مقدار TGF-β توانسته با ممانعت از فعال سازی آن مانع از راه اندازی مسیر پیام رسانی فیبروز بافت قلب شود که باعث کاهش بیان کلاژن در قلب رت های سالمند شده است.