ارائه مدلی جهت سنجش ریسک تصادف قطعات پر تصادف و مقایسه آن با شاخص تصادفات (مورد مطالعه: محور همدان به ملایر)

یکی از مهم ترین مراحل مطالعات ایمنی راه در حوزه شناسایی قطعات حادثه خیز ، قطعه بندی راه است. قطعه بندی این امکان را برای کارشناس ایمنی فراهم می آورد که تصادفات رخ داده در طول مسیر را به بخش هایی از راه نسبت دهد و سپس قطعات با اولویت بیشتر را از نظر تصادف خیزی شناسایی نماید. قطعه بخشی از یک راه با مقطع عرضی ثابت است و با دو نقطه پایانی تعریف می شود. این قطعات می تواند براساس تغییر در یکی از ویژگی های هندسی یا ترافیکی راه ، و یا در فواصل مشخصی تعریف شود. در این تحقیق ابتدا مسیر همدان به ملایر و بالعکس با استفاده از تصادفات روی داده در سال 1390 تا 1393 به روش قطعه بندی پویا قطعه بندی شد. سپس قطعات حاصل از نقطه نظر ممیزی ایمنی مورد بررسی قرار گرفت و نسبت به ریسک تصادف هریک در ممیزی ایمنی ارزیابی گردید. معیارهای مورد استفاده در رتبه بندی معیارهای ممیزی شده از قبیل کناره جاده ، موانع دید ، دسترسی ، سطح سواره رو ، روسازی ، علایم افقی - عمودی و خط کشی می باشد. قطعات پر تصادف که از روش قطعه بندی پویا ، در ممیزی توسط سه کارشناس ممیزی ایمنی ویژگی هر قطعه برداشت شد و جهت برآورد ریسک هر قطعه محاسبه شد. در بررسی و صحت سنجی مدل ریسک قطعات با شاخص تصادفات ارایه شده توسط کمیسیون ایمنی راه ها وزارت راه و شهرسازی تطابقی بیش از 60% نشان داد. در نهایت قطعه 60-60 کیلومتر رفت محور همدان به ملایر معروف به گردنه پیرمیشان دارای بیشترین ریسک تصادف و سایر قطعات ، با ریسک پایین تری اولویت بندی شدند.