طراحی شبکه تغذیه کننده با رویکرد مکانیابی ایستگاه در شبکه با استفاده از روش فراابتکاری

حمل و نقل پایدار و در دسترس یکی از شاخصه های توسعه سطح رفاه و ایمنی جامعه در کشورهای پیشرفته می باشد ، لذا پیشبرد و بهینه سازی حمل  نقل همگانی می تواند یکی از مسیرهای رشد و ترقی محسوب گردد. در این مقاله مدلی دوسطحی برای بهینه سازی مکان ایستگاه های حمل و نقل همگانی بعنوان تغذیه کننده خط ریلی ارایه شده است. ابتدا طراحی شبکه ی تغذیه کننده چند طریقه ای انجام می شود سپس برای هر ناحیه ی ترافیکی مکانیابی ایستگاه مربوط به هر طریقه صورت می پذیرد. شاخص های قابل سنجش در سطح دوم مدل هزینه ی زمان پیاده روی مسافر و امکان پذیری اجرای ایستگاه می باشد. مدل ریاضیاتی ارایه شده در جهت کمینه کردن هزینه های مسافر، بهره بردارو اجتماع است. برای نمایش و مقایسه ی نتایج از یک مثال حقیقی ، اطلاعات شبکه ی حمل و نقل همگانی شهر مشهد ، استفاده شده. نتایج نشان می دهد هزینه استفاده کننده حساسیت بیشتری نسبت به زمان پیاده روی تا سرفاصله حمل و نقل همگانی دارد. همچنین استفاده از شاخص امکان پذیری در مدل ریاضیاتی با توجه به پراکندگی آماری باعث اریب شدن نتایج حاصله می گردد.