تعیین آستانه فازی رضایت از پیش بینی زمان سفر مسیر

در طی چند دهه گذشته ، تحقیقات زیادی در زمینه عوامل موثر بر انتخاب مسیر صورت گرفته و مدل هایی برای انتخاب مسیر بر اساس این عوامل ، بیان شده است. تعداد اندکی از این مدل ها ، فرایند و سازوکار تصمیم گیری افراد را به عنوان یک عامل رفتاری و روان شناختی در انتخاب مسیر مسافران در نظر گرفته و اکثر آن ها از نظریه های اقتصاد سنجی برای انتخاب مسیر مسافران بهره می برند. در این پژوهش ، پس از بحث درباره مدل های رفتاری انتخاب مسیر و اهمیت آنها در برنامه ریزی حمل و نقل ، یکی از عوامل رفتاری موثر در انتخاب مسیر تحت عنوان «آستانه رضایت از پیش بینی زمان سفر» معرفی و با گردآوری داده های آن از طریق پرسش گری تعیین و تحلیل می شود. آستانه رضایت از پیش بینی زمان سفر ماهیتی فازی دارد. لذا در این پژوهش با استفاده از نظریه مجموعه های فازی ، تابع درجه عضویت این آستانه به دو روش چند نقطه ای و دو نقطه ای تعیین می شود و در نهایت میزان تطابق هر یک از روش های ساخت تابع درجه عضویت فازی آستانه رضایت از پیش بینی زمان سفر با مشاهدات دنیای واقعی بحث و تحلیل می شود. نتایج پژوهش نشان می دهد که خصوصیات رفتاری مسافران می تواند بر آستانه رضایت از پیش بینی زمان سفر تاثیر بگذارد ؛ به طوری که ، میزان آستانه رضایت افراد خوش بین بیشتر از میزان آستانه رضایت افراد بدبین است.