شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر در تصادفات جرحی تقاطع های چهارشاخه چراغ دار (مطالعه موردی: شهر اصفهان)

جراحات و صدمات حاصل از تصادفات ترافیکی در راه ها به یک معضل جهانی تبدیل شده است. طبق آمار بخش قابل توجهی از تصادفات به دلیل همگرا شدن جریان های ترافیکی در تقاطع ها رخ می دهد. هدف پژوهش حاضر، بررسی عوامل موثر بر ایمنی تقاطع ها و ارزیابی آن ها و ارایه مدل های آماری برای پیش بینی تصادفات و در نهایت ارایه راه کارهایی برای ایمنی تقاطع ها و کاهش افراد جراحت دیده در تقاطع ها است.

برای تعیین عوامل موثر و پیش بینی تعداد تصادفات جرحی براساس پارامترهای ترافیکی، هندسی و خصوصیات وسایل کنترل ترافیک، از مدل های آماری در سه خانواده لگ خطی پوآسون، لگ خطی دوجمله ای منفی و مدل خطی استفاده شد. مدل سازی و تحلیل داده ها در این تحقیق بر اساس نرم افزار SPSS  و اکسل انجام شد. مناسب بودن برازش مدل از طریق دویانس/ درجه آزادی و X2  پیرسون/ درجه آزادی کنترل گردید.

یافته ها:

طبق یافته ها به ترتیب کاهش حجم عبوری به میزان 37/190%، وجود خط گردش به راست ویژه به میزان 06/52%، وجود دوربین به میزان 09/27%، افزایش طول خط گردش به راست ویژه به میزان 06/1% سبب کاهش تصادفات می شوند. چنانچه عرض میانه در شاخه تقاطع یک متر افزایش یابد فراوانی تصادفات جرحی 02/2% افزایش خواهد یافت. به ازای افزایش هر خط به تقاطع فراوانی تصادفات جرحی به میزان 05/18% افزایش خواهد یافت. اگر دو تقاطع دارای شرایط کاملا یکسان باشند و فقط تعداد فازهای آن ها متفاوت باشد، تقاطعی که دارای دو فاز است نسبت به تقاطع دارای سه فاز، کاهش تصادفات آن به میزان 649/35% خواهد بود. بنابراین لازم است در خصوص کاهش تصادفات با اولویت بیان شده، اقدامات مناسب انجام شود.

نتیجه گیری:

طبق نتایج، مدل پواسون نسبت به مدل دوجمله ای منفی از عملکرد و دقت بهتری برخوردار است. همچنین مشخص شد 7  متغیر بیان شده در بالا بر ایمنی تقاطع ها تاثیر دارد که پیشنهاد می شود در برنامه های ایمن سازی شهری مورد توجه قرارگیرد.