رضایت شغلی پرسنل مرکز آموزشی- درمانی الزهرای (س) اصفهان و عوامل موثر بر آن در سال های 97-1396

کارایی منابع انسانی به عوامل بسیاری بستگی دارد که رضایت شغلی، از مهم ترین آن ها می باشد. این مطالعه، با هدف بررسی رضایت شغلی کارکنان و پرسنل مرکز بهداشتی- درمانی الزهرا (س) در شهر اصفهان و عوامل شغلی موثر بر آن انجام شد.

روش ها:

در این مطالعه ی مقطعی که در سال های 97-1396 در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان انجام شد، 603 پرسنل این بیمارستان با روش نمونه گیری سهمیه ای وارد مطالعه شدند. چک لیست متغیرهای دموگرافیک شامل اطلاعات عمومی مانند، سن، جنس و غیره و چک لیست متغیرهای شغلی مانند سابقه ی کار و نوع شیفت کاری برای پرسنلی که وارد مطالعه شدند، تکمیل شد. سپس، پرسش نامه (رضایت شغلی Minnesota) برای پرسنل بهداشتی درمانی تکمیل شد. در نهایت، نتایج پرسش نامه ها بر اساس متغیرهای دموگرافیک و شغلی با استفاده از نرم افزار SPSS مورد ارزیابی قرار گرفت.

یافته ها:

کمک بهیارها دارای بالاترین میزان رضایت شغلی و بهیارها دارای کمترین میزان رضایت شغلی بودند. همچنین، در تمامی ابعاد رضایت شغلی، ارتباط معنی داری بین رضایت شغلی و شیفت کاری وجود دارد. همچنین، مشاهده شد که تمامی ابعاد رضایت شغلی به جز ابعاد نوع شغل و جو سازمانی، ارتباط معنی داری با رابطه ی استخدامی داشتند.

نتیجه گیری:

بر اساس نتایج این مطالعه، بهیارها کمترین میزان رضایت شغلی را داشتند که بر اساس زیرحیطه های رضایت شغلی لازم است مدیران برای افزایش رضایت شغلی برنامه ریزی دقیق انجام دهند.