بررسی فراوانی تصویربرداری مناسب با استفاده از آزمون تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) در بیماران سرپایی مراجعه کننده به بیمارستان هاجر (س) شهرکرد در سال 1396

آزمون تصویربرداری تشدید مغناطیسی (Magnetic resonance imaging یا MRI)، با توجه به ماهیت غیر تهاجمی و کاربرد پرتوهای غیر یونیزان، سهم به سزایی در درخواست های تصویربرداری تشخیصی ایفا می نماید. هدف از انجام این مطالعه، بررسی استفاده ی مناسب آزمون MRI در بیمارستان هاجر (س) شهرکرد بر روی بیماران سرپایی مراجعه کننده در سال 1396 بود.

روش ها:

این مطالعه ، از نوع توصیفی- مقطعی بود. جامعه ی آماری، شامل 438 بیمار سرپایی با روش نمونه گیری تصادفی منظم بود که از بین کل بیماران سرپایی مراجعه کننده برای استفاده از خدمات تصویربرداری MRI در سال 1396 انتخاب گردیدند. داده های مورد نظر (سن، جنس، نوع آزمون MRI، ناحیه ی مورد آزمون، تخصص پزشک درخواست کننده، استفاده از ماده ی کنتراست زا و برایند تشخیصی آزمون)، از طریق چک لیست محقق ساخته از پرونده ی بیماران استخراج شد. تجزیه و تحلیل داده ها، با استفاده از روش های آماری توصیفی و آزمون 2</sup>χ انجام شد.

یافته ها:

میزان بازده آزمون MRI در بیماران سرپایی 3/81 درصد برآورد گردید. بیشترین درخواست MRI در زنان (4/64 درصد)، در محدوده ی سنی 60-41 سال (2/45 درصد) و ناحیه ی لومبوساکرال (2/43 درصد) بوده است. تفاوت معنی داری بین نواحی مورد آزمون و رده ی سنی بیماران (001/0 = P)، فراوانی گزارش تشخیصی و رده ی سنی (001/0 > P) و تخصص پزشک درخواست کننده و فراوانی گزارش با تشخیص (001/0 > P) مشاهده شد. فراوان ترین درصد گزارش با تشخیص مربوط به ناحیه ی لومبوساکرال (0/50 درصد) بود (001/0 > P).

نتیجه گیری:

بازده آزمون MRI در بیماران سرپایی در مرکز دانشگاهی شهرکرد مبتنی بر ارایه ی تشخیص پزشکی در رده ی مناسبی قرار گرفت. بررسی های آتی در برگیرنده ی مطابقت درخواست آزمون MRI با درجات پیشنهاد شده ی دستورالعمل های پزشکی برای تعیین نرخ توجیه پذیری جامع پیشنهاد می گردند.