جلوه های عدالت ترمیمی در حقوق کیفری ایران و اسناد بین المللی

عدالت ترمیمی از حدود سه دهه پیش و در نیمه آخر قرن بیستم در پرتو تحولات جرم شناسی نوین و با اندیشه قضازدایی و رویکرد کدخدامنشی در جهت حل و فصل منازعات و مشارکت کارآمدمردم به عنوان یک نظریه از عدالت کیفری یا مکمل الگوی کلاسیک عدالت کیفری حقوق کیفری داخلی و بین المللی ظهور کرد. مقنن ایران نیز در تقنین قوانین به این رویکرد ترمیمی نظر داشته است. هدف تحقیق حاضر، بررسی جلوه های عدالت ترمیمی در حقوق کیفری ایران و اسناد بین المللی است.

پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر شیوه نگارش، توصیفی- تحلیلی است. اطلاعات موردنظر از طریق مطالعه کتابخانه ای و مراجعه به منابع علمی دانشگاهی داخلی و خارجی و منابع الکترونیکی جمع آوری شد.

نتایج حاکی است منشور سازمان ملل متحد اعضای خود را ملزم کرده است تا اختلافات بین المللی را از طریق مسالمت آمیز حل و فصل کنند. همچنین، پی شبینی تاسیس حقوقی تعویق مجازات که ابتدا به موجب قانون 11 ژوییه 1975 وارد قانون مجازات فرانسه شد، گامی نوین در راستای ترمیمی کردن عدالت یک فری است. البته، مقنن ایران نیز با شکل گیری خانه های انصاف و شورای داوری پیش از انقلاب و تشکیل شورای حل اختلاف بعد از انقلاب، جلوه هایی از رویکرد ترمیمی را وارد حقوق کیفری کرد. اخیرا نیز با پیش بینی مواد 80 ، 81 ، 82،83 ، 217 و 283 ق.آ.د.ک مصوب 1392 و همچنین تعلیق مجازات،آزادی مشروط و استفاده از مجازات جایگزین حبس در ق.م.ا مصوب 1392 ، جلوه هایی از این جنبش رادر حقوق کیفری ایران گنجانده است.