الگوی الکترومیوگرافی عضلات اندام تحتانی در هنگام راه رفتن درافراد نابینای مادرزاد و افراد بینا
سیستم بینایی اطلاعات محیط اطراف فرد را جمع آوری کرده و در حفظ تعادل و ثبات و برنامه ریزی مسیر حرکت نقش بسزایی دارد. این مطالعه با هدف مقایسه فعالیت عضلات در راه رفتن نابینایان و افراد با بینایی عادی و بررسی تاثیر بستن چشم بر فعالیت عضلات راه رفتن در افراد با بینایی عادی انجام شد. در مطالعه حاضر 20 مرد (نابینا و افراد با دید کامل) شرکت کردند. فعالیت عضلات راه رفتن در افراد نابینا بدون عصا و در افراد عادی با و بدون بینایی اندازه گیری شد. اختلاف بین دو گروه و دو وضعیت گامبرداری از طریق آزمون ANOVA ویژه داده های تکراری در سطح معنی داری 0/05> p تعیین شد. نتایج نشان داد که بستن چشم باعث تغییر معنی داری در فعالیت عضلات انتخابی نشده است. همچنین شدت فعالیت عضلات ساقی قدامی و دوقلوی داخلی در سمت راست در شرایط چشم باز در افراد دارای دید کامل نسبت به گروه نابینا در هر دو مرحله گام برداری تفاوت معنی داری داشت. مقایسه شدت فعالیت عضلات در افراد نابینا و افراد با دید عادی در وضعیت بسته چشم، تفاوت معنی داری در عضلات ساقی قدامی و دوقلوی داخلی در پای راست و راست رانی در پای چپ را نشان داد (0/05>p). این یافته ها حاکی از آن است که افراد نابینا با تغییر الگوی راه رفتن و استفاده از سایر سیستم های حسی توانسته اند بازده حرکتی خود را افزایش دهند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.