تاثیر مگنتوپرایمینگ بر جوانه زنی بذر کنجد (.Sesamum indicum) تحت شرایط تنش خشکی

به منظور بررسی اثر مگنتوپرایمینگ بر جوانه زنی بذرکنجد تحت شرایط تنش خشکی، آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در سال 1393 در دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. بذور خشک کنجد به صورت توده ای در معرض میدان های مغناطیسی (شاهد (عدم قرار گیری)، 25 میلی تسلا به مدت 10 دقیقه و 75 میلی تسلا به مدت 60 دقیقه) قرار گرفته و سپس با پلی اتیلن گلیکول 6000 با پتانسیل های مختلف (شاهد (آب مقطر)، 2-، 4-، 6- و 8- بار) تیمار شدند. در نهایت صفاتی نظیر درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ساقه چه و ریشه چه، وزن خشک ساقه چه و ریشه چه و نیز شاخص های طولی و وزنی بنیه گیاهچه ثبت شد. نتایج نشان داد که پرایمینگ با میدان های مغناطیسی منجر به افزایش سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه، وزن خشک ریشه چه و شاخص های طولی و وزنی بنیه گیاهچه مخصوصا در شدت های بالای تنش خشکی نسبت به تیمار شاهد (عدم پرایمینگ) شد. طول ریشه چه برای بذور پرایم شده با میدان مغناطیسی 75 میلی تسلا به مدت یک ساعت در تنش 8- بار، 16.6 درصد و وزن خشک ریشه چه در همین سطح از تنش و در بذور تیمار شده با میدان 25 میلی تسلا به مدت 10 دقیقه حدود 64.4 درصد نسبت به تیمار شاهد (عدم قرارگیری) بیشتر بود. همچنین در اثر پرایمینگ با میدان های مغناطیسی 75 و 25 میلی تسلا در پتانسیل 8- بار، شاخص های طولی و وزنی بنیه گیاهچه به ترتیب 38 و 22.6 درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش یافتند.