بررسی الگوی پروتئوم محور جنین گندم (aestivum Triticum) تحت تنش خشکی در دو رقم حساس و متحمل به خشکی طی فاز دوم جوانه زنی

تنش خشکی از عوامل نامساعد محیطی است که رشد گیاهان زراعی را به ویژه در مراحل اولیه جوانه زنی تحت تاثیر قرار میدهد. جوانه زنی بذر فرآیندی پیچیده است که شامل سه فاز مهم است که در مرحله پیش از خروج ریشهچه (فاز دوم جوانه- زنی) تغییرات بسیاری از نظر پروتئینی به ویژه در ناحیه محورجنین که بخش زنده بذر است، اتفاق میافتد. این مطالعه برای فهم تاثیر تنش خشکی بر الگوی پروتئینی در فاز دوم جوانه زنی انجام شد. اثر تنش خشکی (پتانسیل آب 12 -بار) بر الگوی پروتئینی محورجنین دو رقم گندم متحمل و حساس (به ترتیب ارقام سرداری و قدس) در سه تکرار به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی ارزیابی گردید. تنش خشکی سبب کاهش درصد جوانه زنی 50 درصدی در پتانسیل آب 12 - بار نسبت به تیمار شاهد شد. طی تجزیه ژلهای الکتروفورزی دوبعدی در محورجنین گندم 1000 لکه تکرارپذیر مشاهده شد که 25 لکه در سطح 5 درصد در بین تیمارها تفاوت معنی داری را نشان دادند. در مقایسه رقم متحمل نسبت با حساس در 25 لکه معنیدار، تعداد 10 و 13 لکه در شرایط شاهد، 11 و 13 لکه در شرایط تنش، به ترتیب کاهش و افزایش بیان را نشان دادند. از جمله پروتئین های احتمالی دخیل در جوانه زنی طی تنش میتوان به پروتئین های شوک حرارتی، بازدارنده های آلفا آمیلازی، پروکسیردوکسینها اشاره کرد. نتایج نشان داد که فراوانی این پروتئین ها تحت تنش خشکی به شدت و مقدار تنش و زمان آبنوشی بستگی دارد.