افزایش ریشه زایی در قلمه های دو ژنوتیپ گل محمدی (Rosa damascena Mill.)

ارزش زینتی، دارویی و اهمیت اقتصادی گل محمدی سبب شده تکثیر این گیاه مورد توجه قرار گیرد. در این پژوهش به منظور ارزیابی و مقایسه قابلیت تکثیر رویشی و ریشه زایی قلمه های نیمه خشبی دو ژنوتیپ از درختچه های گل محمدی آزمایشی در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس انجام گرفت. اثر نوع ژنوتیپ (ژنوتیپ های کامو و سفید زرد قالهر) و غلظت هورمون IBA(غلظت ها در سه سطح صفر ،1000و 2000 میلی گرم بر لیتر) بر ریشه زایی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد بین ژنوتیپ های مختلف از نظر ریشه زایی تفاوت های مشخصی وجود داشت. ژنوتیپ تاثیر زیادی بر درصد ریشه زایی، تعداد ریشه، طول ریشه و قطر ریشه داشت. ژنوتیپ کامو بالاترین قدرت ریشه زایی را نشان داد و صفات مورد بررسی در ژنوتیپ کامو نسبت به ژنوتیپ سفید زرد قالهر برتری نشان دادند در مجموع کاربرد هورمون IBA باعث افزایش تعداد، طول، قطر ریشه و افزایش درصد ریشه زایی در هر دو ژنوتیپ گردید اما غلظت بهینه برای ریشه زایی مناسب در دو ژنوتیپ متفاوت بود بالاترین درصد ریشه زایی در ژنوتیپ کامو در غلظت 2000 میلی گرم در لیتر IBA و در ژنوتیپ سفید زرد قالهر در غلظت 1000 میلی گرم در لیتر بدست آمد.