تحلیل اسطوره ای مخاطرات

انسان همواره در پی شناخت پدیده های مخاطره آمیز محیط اطراف زندگی بوده است. افراد و جوامع همواره به رابطه معنادار بین پدیده ها معتقد بودند و بیشتر از طریق احساس و تصورات ذهنی آنها را درک می کردند. درک تطور این شناخت یک ضرورت است. موضوعی که در این مقاله به آن پرداخته می شود، ارتباط و هماهنگی شناخت اسطوره ای با پدیده های مخاطره آمیز است. در این راستا به این پرسش پاسخ می دهیم که چرا مخاطرات اسطوره ای تفسیر می شدند و چرا تفسیر اسطوره ای مخاطره های طبیعی و انسانی بین جوامع مختلف، متفاوت بوده است. از این رو در نوع تفسیر اسطوره ای پدیده ها، نگرش های متفاوتی پدید آمده است. این مقاله با استفاده از روش قیاسی و استقرایی و از طریق مطالعات کتابخانه ای تهیه شده است. به نظر می رسد تبیین اسطوره ای، نوعی نگرش برای تفسیر انسانی از مخاطرات است. در این نگرش، انسان از علل علمی رخدادها اطلاعی ندارد و قادر به تفسیر علمی نیست ؛ همچنین در آن جنبه عقلانی (منطقی) کمتر مشاهده می شود . چنین تفسیری شامل پنداشت ها، باورها و داستان هایی است که تنها در محدوده تاریخ گذشته است. هرچند در حال حاضر نیز به شکل مدرن خود را ظاهر می سازد، آنچه در اسطوره گذشته و حال بازتاب داده شده، پاسخ به نیازها، دلهره ها، آرزوها و خواست های انسان است؛ انسانی که دیگر ابزارهای تشخیص وی هنوز به مرحله ای از بلوغ نرسیده است که خود را بی نیاز از اسطوره بداند. در این مقاله تلاش می شود که به نحوی این نگرش بررسی شود.