ارزیابی تغییرات مولکولی مرتبط با آپوپتوز درناحیه هیپوکامپ متعاقب تزریق بتا آمیلوئید در قشر انتورینال موش صحرایی؛ نقش محافظتی مسدود کننده های کانال کلسیمی

بیماری آلزایمر یک اختلال مغزی پیشرونده است که با زوال عقلی همراه است. قشر انتورینال یکی از اولین نواحی مغزی است که در بیماری آلزایمر درگیر می شود. در بیماران آلزایمری سطح بالایی ازپروتیین بتا آمیلویید درمناطق مختلف مغزی از جمله قشر انتورینال مشاهده می شود. مطالعات نشان داده اند بتاآمیلویید باعث اختلال هومیوستاز کلسیمی می شود. در این مطالعه تغییرات مولکولی درناحیه CA1 هیپوکامپ متعاقب تزریق بتاآمیلویید در ناحیه انتورینال و همچنین نقش احتمالی محافظتی مسدود کننده های کلسیمی مورد بررسی قرار گرفت.

بتاآمیلویید (یک میکروگرم/دو میکرولیتر) در قشر انتورینال دو طرف موشهای ویستار نر تحت جراحی استریوتاکسیکی تزریق شد و سپس یک کانول راهنما در بطن طرفی راست کاشته شد. ایزرادیپین و نیمودیپین با دوز 30 میکروگرم به صورت داخل بطنی روزانه به مدت 6 روز تزریق شد. در روز هفتم میزان بیان کالپین 2، کاسپاز 12 و 3 در ناحیه CA1 توسط تکنیک وسترن بلات اندازه گیری شد. برای نشان دادن سلول های دچار آپوپتوز از تست تانل استفاده شد.

تزریق بتاآمیلویید در ناحیه انتورینال موجب افزایش بیان کالپین 2، کاسپاز 12 و 3 در ناحیه CA1 شد. همچنین تعداد سلول های دچار آپوپتوز در ناحیه CA1 متعاقب آمیلوییدوپاتی در قشر انتورینال افزایش یافت. بدنبال تیمار موش ها با ایزرادیپین و نیمودیپین بیان کالپین 2، کاسپاز 12 و 3 کاهش یافت و همچنین تعداد سلول های آپوپتوتیک به سطح کنترل نزدیک شد.

آمیلوییدوپاتی قشر انتورینال می تواند پروفایل مولکولی مرتبط با آپوپتوز را در نواحی مجاور مانند CA1 تغییر دهد و تیمار با مسدود کننده های کانال کلسیمی می تواند از این تغییر جلوگیری کند.