استراتژی شرطی سازی ایسکمیک جهت حفاظت از کلیه ها: از یافته های آزمایشگاهی تا کاربرد بالینی

یکی از چالش های مطرح در بالین، پیشگیری از آسیب حاد کلیوی به دنبال مداخلات پزشکی در بیماران پرخطر می باشد. از علل اصلی وقوع نارسایی حاد کلیه می توان به آسیب ایسکمی-پرفیوژن مجدد اشاره نمود. تاکنون مطالعات بسیاری در رابطه با آسیب حاد کلیوی ناشی از ایسکمی-پرفیوژن مجدد انجام شده و در تمامی آن ها اقداماتی به منظور پیشگیری و یا کاهش این نوع آسیب صورت پذیرفته است. یکی از قوی ترین این روش ها، استفاده از استراتژی های شرطی سازی ایسکمیک
(Ischemic conditioning)  می باشد. این استراتژی ها شامل پیش شرطی سازی ایسکمیک موضعی و دور دست، شرطی سازی ایسکمیک متعاقب موضعی و دور دست و شرطی سازی همزمان دور دست می باشد. این تکنیک ها با مکانیسمی نسبتا نامشخص، سبب ایجاد حفاظت در برابر آسیب ایسکمی-پرفیوژن مجدد در بسیاری از ارگان ها از جمله کلیه می گردند. در این مقاله مروری، نقش استراتژی های شرطی سازی ایسکمیک در کاهش آسیب کلیوی پس از ایسکمی-پرفیوژن مجدد مطرح می گردد.