مرور سیتماتیک و متا-آنالیز ارتباط بین توکسوپلاسموز و صرع

صرع سومین اختلال شایع نورولوژیک بعد از سکته مغزی و بیماری آلزایمر است. عوامل ژنتیکی، عفونت ها، ترومای مغزی، سکته مغزی، التهاب و تب دوران کودکی از عوامل شناخته شده مسیول ایجاد صرع می باشند. با این حال، بیش از 60% از انواع حملات صرعی دلیل مشخصی ندارند که به صرع کریپتوژنیک معروف هستند. توکسوپلاسموز یک عفونت مهم انگلی با گسترش جهانی است که بوسیله توکسوپلاسما گوندی ایجاد می شود. عفونت مزمن در افراد واجد سیستم ایمنی کارآمد بدون علامت است ولی مطالعات اخیر نشان داده است که احتمالا این عفونت، فاکتور خطری برای برخی از ناهنجاری های عصبی از جمله صرع باشد. هدف ما مرور مقالات چاپ شده جهت تخمین ریسک صرع بواسطه توکسوپلاسموز بود. 

در این پژوهش ما بدون محدودیت زمانی به بررسی مطالعات انجام شده در زمینه ارتباط سابقه توکسوپلاسموز و اکتساب صرع، از پایگاه داده های مختلف پرداخته ایم. جستجو بر اساس یک سری از کلمات کلیدی در دو زبان فارسی و انگلیسی انجام گرفت. از نسبت شانس (Odds Ratio) برای محاسبه احتمال فاکتور خطر بودن توکسوپلاسما گوندی برای اکتساب صرع استفاده شد و 0/05p <  در کلیه محاسبات از لحاظ آماری معنی دار محسوب شد.

تا سال 2017 ده مطالعه در این خصوص انجام شده بود. در مجموع 3925 نمونه بررسی شده بود که از این تعداد 2023 (627 نفر توکسوپلاسما مثبت بودند) نفر دارای بیماری صرع و 1902 (572 نفر توکسوپلاسما مثبت بودند) نفر کنترل غیر صرعی بودند. نسبت شانس برای مجموع مطالعات انجام شده (01/32-1/1) 16/1 (0/034 =p) بود.

علیرغم کم بودن تعداد مطالعات انجام شده، توکسوپلاسموز را می توان به عنوان یک فاکتور خطر برای ایجاد صرع در نظر گرفت. برای تعیین ارتباط دقیق این انگل در ایجاد صرع به مطالعات جامع تر و با نمونه زیادتر در زیر گروه های مختلف صرع به همراه گروه های کنترل مناسب نیاز است.