مسئولیت مدنی ارائه دهندگان خدمات حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات در ایران

با ورود شاخه های مختلف ارتباطات و فناوری اطلاعات به ایران، لازم است ضمن فراهم نمودن زیرساخت های علمی و فنی لازم برای توسعه آن در کشور، در کنار آن برخی زیرساخت های غیرفنی مرتبط نیز تدوین شود. تبیین ابعاد حقوقی ارایه خدمات در حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات، حزء ملزومات غیر فنی مرتبط با این حوزه محسوب شده و در مهمترین گام، باید ابعاد مختلف مسئولیت مدنی ارایه دهندگان خدمات حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات بررسی گردد. چرا که استفاده مطلوب از خدمات حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات، مستلزم شناخت مسئولیت مدنی ارایه دهندگان خدمات حوزه مذکور است. در تحقیق حاضر مهمترین مصادیق ورود ضرر به مشترکان حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات و اشخاص ثالث و همچنین، کیفیت جبران خسارت ناشی از آن، در قالب مسئولیت قراردادی و قهری ارایه دهندگان خدمات حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات بررسی می گردد. در خصوص چگونگی پذیرش مسئولیت مدنی ارایه دهندگان خدمات حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات، اصولا مواردی به عنوان مسئولیت های قراردادی خدمات مذکور قابل پذیرش است که طبق آن، تخلف متعهد، برخلاف مندرجات قرارداد یا قوانین آمره و یا عرف موجود، موجب ورود ضرر به متعهدله گردد. مسئولیت قهری ارایه دهندگان خدمات مذکور نیز، زمانی پذیرفته می شود که ورود ضرر برخلاف موازین قانونی باشد. در خصوص پذیرش مبنای مسئولیت مدنی ارایه دهندگان خدمات مذکور نیز باید گفت هرچند تقصیر مبنای اصلی ایجاد مسئولیت مدنی در ایران است لکن، با توجه به احکام مربوط به تسبیب و همچنین نظرات موافق برخی حقوقدانان، به منظور جبران خسارت فرد زیان دیده، می توان به مبانی دیگری نیز مراجعه نمود.