بررسی جنبش های اجتماعی افریقیه (عصر والیان اموی و عباسی) با تکیه بر نظریه تحول انقلابی جانسون

ورود اسلام به افریقیه، سرمنشا بسیاری از تحولات، به ویژه در زمینه سیاسی و اجتماعی در این منطقه شد. فاتحان عرب با همراهی و راهنمایی بربرها، این سرزمین را تا اندلس درنوردیدند. بربرها، امیدوار بودند که در نتیجه این فتوحات و در فضای حاکمیتی جدید مسلمانان، حقوق و جایگاهی همانند مجاهدان عرب برایشان قرار داده شود؛ ولی این هدف در بیشتر مواقع و به خصوص در اوایل ورود اعراب، برای آنها محقق نشد. علاوه بر این، مهاجرت اعراب به افریقیه، پیامدهایی در نقاط مختلف به همراه داشت که از جمله آن، تشکیل جبهه های معارض با سلطه مرکزی، یعنی خلافت اموی بود. عملکرد تبعیض آمیز و غالبا خشونت آمیز والیان عرب در این دوره، منجر به اعتراضات گسترده ای از سوی بربرها و بومیان شد. ازاین رو، طی جنبش هایی، اعتراضات خود را نسبت وضعیت پیش آمده نشان دادند که در نتیجه این جنبش ها، به تدریج حکومت هایی نیز تشکیل شد. پژوهش حاضر، در صدد بررسی علل لازم در بروز جنبش های اجتماعی افریقیه (عصر والیان اموی و عباسی) با تکیه بر نظریه تحول انقلابی جانسون است و با این فرضیه که تغییر نظام اجتماعی افریقیه، عدم اعتبار حکومت مرکزی و رکود قدرت، در بروز این جنبش ها تاثیر داشت.