مدل سازی توزیع مکانی تغذیه در آبخوان های کارستی آبخیز تنگ خوش (استان بوشهر) با روش کارست لوپ

ارزیابی توزیع مکانی تغذیه در منطقه های کارستی نقش مهمی در مدیریت و حفاظت از منابع آبی دارد. به دلیل پیچیدگی شرایط طبیعی و حرکت آب در منطقه های کارستی، چگونگی تغذیه در آبخوان های کارستی پیچیده است و به کاربردن روش های مرسوم اندازه گیری تغذیه در ناحیه های کارستی نتیجه ی رضایت بخشی نداشته است. کارست لوپ روشی جدید برای تهیه کردن نقشه ی توزیع مکانی تغذیه و محاسبه کردن میانگین تغذیه در حوزه است. هدف از این پژوهش مدل سازی کردن توزیع مکانی تغذیه با روش کارست لوپ در آبخیز تنگ خوش استان بوشهر است. نقشه ی پهنه بندی منطقه های تغذیه با روش کارست لوپ در نرم افزار ArcGIS تهیه و برای ارزیابی کردن دقت آن در یافتن محل های تغذیه، نتیجه با نقشه ی زمین ریخت شناسی کارست سطحی، و ارتفاع محل های تغذیه ی برآوردشده با شیب ارتفاعی ایزوتوپی مقایسه کرده شد. شیب ارتفاعی ایزوتوپی با محتوای ایزوتوپی نمونه های بارش و ارتفاع محل های نمونه برداری در دوره ی 1396-1395 ترسیم کرده شد. بررسی نقشه ی رقومی تغذیه با روش کارست لوپ نشان داد که تغذیه در 45% از مساحت حوزه بیش از 60% است، و این محل ها بر سازندهای آهکی منطبق است و بیش ترین تراکم رخساره های کارستی در آن است. ارتفاع محل های تغذیه ی چشمه های دوین سرمستان، گنوی و تنگ خوش با شیب ارتفاعی ایزوتوپی به ترتیب 395، 376 و 429 متر برآورد کرده شد (در طبقه ی 550-350)، و نقشه ی توزیع مکانی تغذیه ی به دست آمده با روش کارست لوپ نشان داد که بر طبقه ی بیش ترین تغذیه (76 تا 86%) منطبق است. مقایسه ی نقشه ی تغذیه ی روش کارست لوپ با ارتفاع محل های تغذیه ی چشمه ها با شیب ارتفاعی ایزوتوپی نشان داد که کارآیی روش کارست لوپ در شناختن محدوده ی بیش ترین تغذیه، و مدل سازی توزیع مکانی تغذیه در آبخیز تنگ خوش پذیرفتنی است.