مشکلات مراقبان نزدیک بیماران مبتلا به آلزایمر و رابطه آن با سلامت روان مراقبان

بیماری آلزایمر یک نوع اختلال عملکرد مغزی است که به تدریج توانایی ذهنی بیمار تحلیل می رود و باعث بروز نابسامانی در کارکردهای شناختی، شخصیت، اندیشه و ادراک فرد می شود.

این پژوهش به بررسی مشکلات مراقبان نزدیک بیمار مبتلا به آلزایمر و رابطه آن با سلامت روان مراقبان پرداخته است.

روش پژوهش همبستگی بود و در این مطالعه 48 مراقب نزدیک بیمار آلزایمری در شهر تهران که حداقل 6 ماه تجربه مراقبت داشتند  با روش نمونه گیری هدفمند وارد مطالعه شدند. داده ها به وسیله پرسش نامه های اطلاعات فردی، سلامت عمومی گلدبرگ و ارزیابی تحمل مراقبت کننده از بیماران جمع آوری گردید.

با توجه به آزمون سلامت عمومی که هرچه نمره آزمون بالاتر باشد، آزمودنی ها از سلامت روان کمتری برخوردارند، آزمودنی ها در آزمون سلامت عمومی میانگین نمره 81/28 را کسب کردند که نشان دهنده ناراحتی خفیف است. آزمون همبستگی پیرسون وجود رابطه معنی دار بین مشکلات مراقبتی و سلامت روان را نشان داده است.

از این رو، نتایج پژوهش حاضر نشان داد که مراقبان نزدیک بیماران آلزایمری، همچنان در معرض اختلالات جسمی و روحی و اجتماعی می باشند. از این رو، نهادهای مسیول و اعضای خانواده بیماران آلزایمری باید درباره این مسیله، توجه خاصی به این گروه از مراقبان داشته باشند که با کاهش فشاربار مراقبتی، توان حل مسئله و امیدواری در زندگی مراقبت کنندگان افزایش می یابد و هم چنین در سیر بیماری توام با آرامش بیماران موثر می باشد.