تاثیر آموزش مبتنی بر موک و معکوس بر سازگاری تحصیلی دانش آموزان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر موک و معکوس بر سازگاری تحصیلی دانش آموزان مبتلا  به اختلال کمبود توجه/ فزون کنشی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون/ پس آزمون از نوع گروه گواه و آزمایش است. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان مبتلا به اختلال کمبود توجه/ فزون کنشی مقطع ابتدایی پایه ششم استان گلستان در سال تحصیلی 99-98 بود که به روش نمونه گیری خوشه ای یک مرحله ای، از بین شهرستان های استان گلستان به طور تصادفی دو شهرگنبدکاووس و بندرترکمن انتخاب شد که 60 دانش آموز مبتلا به اختلال کمبود توجه/ فزون کنشی انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک (1984) است. روایی محتوایی پرسش نامه توسط روان شناسان و متخصصان حوزه علوم تربیتی، اختلالات روانی و یادگیری ورد بررسی و تایید قرار گرفت و پایایی آن استفاده از آلفای کرنباخ 78/0 به دست آمد. روش اجرا بدین صورت بود که نمونه به سه گروه 20 نفری تقسیم و پس از سنجش پیش آزمون به سه شیوه سنتی، موک و معکوس تحت آموزش قرار گرفت و پس از آخرین جلسه آموزش، پس آزمون گرفته شد. یافته های پژوهش نشان داد که دو روش مذکور بر سازگاری تحصیلی دانش آموزان مبتلا به اختلال کمبود توجه/ فزون کنشی تاثیر مثبت و معناداری دارند.