الگوی سیاست گذاری فرهنگی وحدت اسلامی در جمهوری اسلامی ایران

دولت جمهوری اسلامی ایران براساس اصل یازدهم قانون اساسی و مبانی دینی حکومت موظف است سیاست کلی خود را بر پایه ایتلاف و اتحاد ملل اسلامی قرار داده و در راستای «تحقق وحدت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جهان اسلام» کوشش پیگیر به عمل آورد؛ این مهم مستلزم انجام مطالعات سیاستگذاری در ابعاد مختلف خصوصا عرصه فرهنگی به عنوان مهم ترین مزیت انقلاب اسلامی است. امروزه هزینه های سنگین تفرقه و نزاع در میان مسلمانان منطقه و شرایط جهانی ضرورت توجه به آرمان وحدت اسلامی را دوچندان کرده است. هدف مقاله ارایه الگویی برای سیاستگذاری فرهنگی ج.ا.ا. به منظور ایجاد و تقویت وحدت در ایران و جهان اسلام است.

 در بخش مفهوم شناسی توضیح داده می شود که وحدت به معنای یکسان سازی نیست و نظریه منتخب «وحدت در عین کثرت» است. مقاله در چهارچوب نظریه های سیاست گذاری فرهنگی و ارتباطات میان فرهنگی با روش مطالعات کتابخانه ای و تحلیل مضمون برای ارایه الگوی سیاست گذاری فرهنگی وحدت اسلامی در ج.ا.ا. ، ابتدا مبانی و ارزش هایی که آرمان وحدت اسلامی مبتنی برآنها است را تبیین، سپس اهداف عینی و قابل دستیابی برای این آرمان ترسیم و نهایتا راهبردها و سیاست های عملیاتی در راستای اهداف را بیان می کند.

 یافته های مقاله ارایه سیاست های عینی برای کارگزاران ج.ا.ا. در راستای وحدت اسلامی با تاکید بر عرصه های فرهنگی به ویژه حوزه رسانه و فضای مجازی است.

 نتایج حاصله در قالب نمودار و جدول ارایه می شود. از نتایج مهم مقاله این است که بدون ایجاد گفتمان کثرت گرایی و تحمل مخالف در میان مسیولان و آحاد مردم ایران سخن از هم گرایی و وحدت در جهان اسلام شعار نافرجامی بیش نیست.