پیش بینی افکار خودکشی بر اساس راهبردهای مقابله ای و معناداری زندگی در سالمندان

خودکشی یکی از اصلی ترین چالش های دوره سالمندی است که نیازمند شناخت عوامل مرتبط با آن، جهت ارایه راهکارهای پیشگیرانه و درمانی می باشد. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی افکار خودکشی بر اساس راهبردهای مقابله ای و معناداری زندگی در سالمندان شهر تهران انجام گردید.

روش پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده است. جامعه آماری شامل کلیه سالمندان مرد و زن 60 سال و بالاتر شهر تهران بودند که 207 نفر از آنها به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات نیز پرسشنامه های افکار خودکشی، راهبردهای مقابله ای و معناداری زندگی بودند و داده های تحقیق در نرم افزار SPSS نسخه 24 و با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون تجزیه و تحلیل گردیدند.

بین راهبردهای مساله مدار و  هیجان مدار با افکار خودکشی به ترتیب رابطه منفی معنادار و مثبت معنادار (05/0<p) مشاهده شد و بین معناداری زندگی و دو خرده مقیاس آن (چارچوب و رضایت) با افکار خودکشی رابطه منفی معنادار (01/0<p) وجود داشت. همچنین دو خرده مقیاس معناداری زندگی شامل رضایت و چارچوب به ترتیب با ضرایب بتای 76/0- و 32/0- نسبت به راهبردهای مساله مدار و هیجان مدار، با قدرت بیشتری توان پیش بینی افکار خودکشی را در سالمندان داشتند.

 راهبردهای مقابله مساله مدار و هیجان مدار و معناداری زندگی با خودکشی ارتباط داشته و می توانند گرایش به خودکشی را در سالمندان تبیین کنند. بنابراین آموزش سالمندان جهت توانمندسازی آنها در این زمینه ها پیشنهاد می شود.