بررسی حساسیت تشخیصی سونوگرافی داپلر شریان کاروتید در کفایت درمان شوک در مقایسه با کاتتر ورید مرکزی در بیمارستان های کوثر و توحید سنندج در سال 97

تنظیم حجم مایعات داخل عروقی در بیماران با جراحت های شدید و یا بستری در بخش مراقبت های ویژه امری دشوار و حیاتی است. این مطالعه با هدف؛ تعیین میزان حساسیت تشخیصی سونوگرافی داپلر شریان کاروتید در کفایت درمان شوک در مقایسه با کاتتر ورید مرکزی در بیمارستانهای کوثر و توحید سنندج در سال 97 اجرا شد.

در یک مطالعه توصیفی- تحلیلی تعداد 112 نفر بیمار با تشخیص شوک هیپوولمیک (ناشی از سپسیس و...) در بیمارستان توحید و کوثر سنندج در فاصله زمانی 6 ماهه اول سال 1397 مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تعیین شدت جریان شریان کاروتید در ابتدای مطالعه با توجه به نبود دستگاه سونوگرافی پرتابل از دستگاه اکو پرتابل استفاده گردید و پس از تهیه دستگاه سونو پرتابل توسط مراکز ادامه مطالعه با دستگاه سونو پرتابل صورت گرفت. جامعه آماری شامل؛ بیماران پذیرش شده با تشخیص شوک هیپوولمیک (ناشی از سپسیس) در بیمارستان توحیدوکوثر سنندج در فاصله زمانی 6 ماهه اول سال 1397 بودند، بیماران ترومایی و شوک کاردیوژنیک و شوک ناشی از آمبولی وسیع ریه وارد طرح نشدندودرضورتیکه در طی مطالعه تشخیص های فوق برای بیمار مطرح میگردید بیمار از مطالعه خارج می شد. جهت گردآوری داده ها پس از آموزش اولیه رزیدنت طب اورژانس توسط همکار رادیولوژیست در تمام بیمارانی که با تشخیص شوک هیپوولمیک بستری می شدند اقدام به ثبت مشخصات بیمار از جمله سن، جنس و سپس ثبت فشار خون به وسیله فشار سنج جیوه ای، ثبت ضربان قلب بیمار به وسیله سمع قلب در فاصله زمانی یک دقیقه و ثبت قطر داخلی شریان کاروتید مشترک در حالت سیستول توسط دستگاه سونوی داپلر طبق اصول علمی صورت گرفت. سپس درمان بیمار از طریق روش استاندارد مرسوم با استفاده از کاتتر ورید مرکزی انجام و در هر بار تجویز مایع اندازه گیری شدت جریان شریان کاروتید مشترک محاسبه و با روش موجود مقایسه می شد. کفایت درمان زمانی تایید می شد که فشار ورید مرکزی بعد از مایع درمانی در محدوده 8 تا 15 قرار می گرفت. برای تحلیل فرضیات با توجه به نرمال بودن توزیع داده های کمی، از "t.test مستقل" و :ضریب همبستگی پیرسون" و جهت بررسی رابطه متغیرهای کیفی از آزمون کای دو استفاده شد. برای محاسبه حساسیت و ویژگی از فرمولهای مربوطه استفاده شد. نرم افزار آماری spss v,22 بود. با توجه به اینکه مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی بوده صرفا در کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی کردستان به تایید رسیده است.

نتایج نشان داد؛ 60/45 % زن و میانگین سن جمعیت مورد مطالعه 82/10±88/75 سال بود. میانگین و انحراف معیار نتایج فشار ورید مرکزی قبل و بعد از شوک درمانی به ترتیب: 65/0±12/6 و 37/1±88/7 بود. میانگین قطر شریان و شدت جریان قبل از درمان و بعد از بلند کردن پا به ترتیب : 65/0± 92/6 ،48/1±37/7 و 81/1±33/8 بود. میزان حساسیت، اختصاصیت و دقت به ترتیب؛ 0/65 %، 0/70 % و 0/74 % بود. دیگر نتایج مطالعه نشان داد بین یافته های کاتتر وریدی و سونوگرافی داپلر بعد از شوک درمانی همبستگی معنادار مثبت وجود دارد(r=0,288, p=0.002).

نتایج مطالعه ما حاکی از حساسیت و اختصاصیت نسبتا قابل قبول سونوگرافی داپلر در کفایت درمان است اما برای تایید آن مطالعات بیشتری در این خصوص توصیه می شود.