اثر شش هفته ماساژ در آب برسرعت راه رفتن، کنترل پاسچر، شدت درد، خستگی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

امروزه ابتلا به اختلال مولتیپل اسکلروزیس افزایش یافته است . هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر شش هفته ماساژ در آب برسرعت راه رفتن،کنترل پاسچر(تعادل استاتیک و دینامیک) ، شدت درد، خستگی وکیفیت زندگی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس شهرستان خمینی شهر بود.

در این پژوهش یک کار آزمایی صورت گرفت به شکلی که تعداد 30 بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با نمره ناتوانی 2 تا 5 به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی همراه با کورسازی در دو گروه 15 نفره قرار گرفتند. گروه ماساژ در آب (میانگین سن 33/8±60/39، قد 04/6±00/160سانتی متر و توده بدنی 74/3±59/26 کیلوگرم بر متر مربع و گروه کنترل(سن 56/6±00/36، قد 92/2±86/158 سانتی متر و توده بدنی 33/2 ±95/26 کیلوگرم بر متر مربع) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی یک برنامه ماساژ درمانی در آب را به مدت شش هفته، سه جلسه در هفته و به مدت زمان 20 دقیقه اندام تحتانی(ران، زانو،ساق ،مچ و کف پا) دریافت کردند. گروه کنترل فعالیت های طبیعی زندگی روزانه را انجام دادند. قبل و بعد از دوره تمرینی سرعت راه رفتن با تست راکپورت، تعادل استاتیک و دینامیک به ترتیب توسط آزمون تعدیل شده لک لک و Y،شدت درد توسط مقیاس بصری درد، خستگی توسط پرسشنامه MFIS و کیفیت زندگی توسط مقیاس36SF ارزیابی شد. داده های حاصل با استفاده از آمار توصیفی پالایش گردید. سنجش طبیعی بودن توضیع داده ها توسط آزمون شاپیرو_ویلک انجام و تحلیل داده ها برای مقایسه بین گروهی از آزمون t مستقل استفاده گردید، همچنین از نرم افزار آماری SPSS نسخه 25 استفاده شد. سطح معناداری 0/05>p در نظر گرفته شد.

نتایج تحقیق نشان داد که شش هفته ماساژدر آب بر سرعت راه رفتن، کنترل پاسچر(تعادل استاتیک و دینامیک)، شدت درد، خستگی وکیفیت زندگی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس تاثیر معنی داری داشت(0/05>p).

بر این اساس می توان نتیجه گیری کرد که ماساژ در آب برای افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می تواند موثر باشد. لذا به متخصصین ماساژ درمانی توصیه می شود از این روش های بازتوانی برای بهبود سرعت راه رفتن،کنترل پاسچر (تعادل استاتیک و دینامیک) ، شدت درد، خستگی وکیفیت زندگی در افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس استفاده نمایند.