اثر زمان کاربرد بر کارایی دز علف کش در کنترل علف های هرز ذرت (Zea mays)

به منظور ارزیابی کارایی مقادیر مختلف مخلوط علف کش نیکوسولفورون و بروموکسینیل+ام سی پی ای در زمان های مختلف کاربرد در کنترل علف های هرز ذرت (Zea mays) در سال 1396 در منطقه کرج، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده (اسپلیت پلات) با سه تکرار انجام شد. کرت های اصلی شامل چهار زمان کاربرد (مراحل رشدی مختلف ذرت: دو تا سه، سه تا چهار، چهار تا شش و شش تا هشت برگی) و کرت های فرعی شامل دزهای 0، 25، 50، 75 و 100 درصد دز توصیه شده مخلوط علف کش بودند. ارتباط بین دز علف کش و وزن خشک علف های هرز در زمان های مختلف کاربرد، با استفاده از مدل دز-پاسخ توصیف شد. برآورد پارامترها نشان داد که پارامتر ED50 (دز علف کش مورد نیاز برای کاهش 50 درصد وزن خشک علف های هرز)، تحت تاثیر زمان کاربرد مخلوط علف کش قرار گرفت و با به تاخیر انداختن آن، میزان آن از شش به 54 درصد دز توصیه شده افزایش یافت. به طورکلی، برآوردهای به دست آمده از برازش مدل دز-پاسخ به گونه های علف هرز غالب مزرعه نشان داد که علف هرز سلمه تره در مقایسه با دو گونه تاج ریزی و تاج خروس خوابیده، نسبت به مخلوط علف کش نیکوسولفورون و بروموکسینیل+ ام سی پی ای حساس تر بود. برای بررسی ارتباط بین عملکرد و یا وزن خشک ذرت با دز علف کش ها در زمان های مختلف کاربرد، از مدل خطی استفاده شد. نرخ افزایش عملکرد و وزن خشک کل ذرت، به ازای هر درصد افزایش در میزان علف کش های مصرفی (پارامتر b1)، با تاخیر در کاربرد آن ها، کاهش یافت. به عنوان مثال در مورد عملکرد علوفه ذرت، از 45/0 در زمان کاربرد دو تا سه برگی ذرت، به 15/0 در زمان شش تا هشت برگی رسید. در مجموع، با به تاخیر انداختن زمان کاربرد مخلوط علف کش تا مرحله شش تا هشت برگی ذرت، کارایی آن ها در کنترل علف های هرز کاهش یافت و برای رسیدن به عملکرد مطلوب، به مقادیر بیشتری از علف کش نیاز بود.