مقایسه اثربخشی آموزش فرزند پروری مثبت با فرزند پروری مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پرخاشگری مادران و نشانه های اختلال نافرمانی مقابله ای در کودکان

تعامل والدین با کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای می تواند باعث مشکلاتی در رابطه آنان با این کودکان شود و بر شدت نشانه های اختلال بیفزاید. از این رو این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت با فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پرخاشگری مادران و نشانه های اختلال نافرمانی مقابله ای در کودکان انجام شد.

طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و به صورت پیش آزمون-پس آزمون- پیگیری با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران دانش آموزان پایه اول، دوم و سوم ابتدایی با تشخیص اختلال نافرمانی مقابله ای شهرکرد در سال 1397 بودند. نمونه موردمطالعه شامل 45 نفر از مادران بود که به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه فرزندپروری مثبت، پذیرش و تعهد و یک گروه کنترل جایگزین شدند. از مقیاس درجه بندی اختلال نافرمانی مقابله ای و پرسش نامه پرخاشگری برای جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس تک متغیری و آزمون تعقیبی بونفرونی و نرم افزار SPSS vol.22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

 نتایج نشان داد که بین گروه فرزندپروری مثبت و درمان پذیرش و تعهد با گروه کنترل در مرحله پس آزمون (P<0.05, F=27.40) و پیگیری (P<0.05, F=7.42) پرخاشگری مادران و پس آزمون (P<0.05, F=47.64) و پیگیریP<0.05, F=33.88 نشانه های اختلال تفاوت معناداری وجود دارد. هم چنین نتایج نشان داد که به غیر از مرحله پس آزمون پرخاشگری والدین، در سایر مراحل بین فرزندپروری مثبت با درمان پذیرش و تعهد تفاوت معناداری وجود ندارد.

 با توجه به یافته های این پژوهش، فرزندپروری مثبت و فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد می توانند در کاهش مشکلات مادران و کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای موثر واقع شوند.