تاثیر تمرین استقامتی بر بیان ژن فیبرونکتین III-دامنه 5 و CTRP15 درموش های صحرایی نر

تاثیر فعالیت ورزشی مناسب بر عوامل مشتق شده از عضلات اسکلتی و اثرشان در تنظیم متابولیسم بدن به تازگی مورد توجه محققین قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین استقامتی بر بیان ژن فیبرونکتین III -دامنه 5 و پروتئین پانزدهم مرتبط با C1q/TNF عضلانی در موش های صحرایی نر بالغ است.

در این پژوهش تجربی، 16 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار (با سن 8 هفته و میانگین وزن 15±213 گرم)، در دو گروه 8 تایی کنترل و تمرین تقسیم بندی شدند. موش های صحرایی گروه تمرین، 4 هفته و در هر هفته 5 جلسه تمرین استقامتی که شامل دویدن بر روی نوارگردان مخصوص جوندگان بود را به مدت 45 دقیقه در راس ساعت مشخصی در طول روز انجام دادند و در همین زمان، گروه کنترل هیچ گونه تمرینی نداشت. ابتدا عضله نعلی هموژن شده و میزان بیان ژن فیبرونکتین III -دامنه 5 و CTRP15  با روش Real- time PCR سنجیده شد. سپس از نمونه های خونی جمع آوری شده، سطوح سرمی آیریزین و انسولین به روش الایزا و سطوح گلوکز به روش گلوکز اکسیداز اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از روش آماری t  مستقل با P<0.05 تحلیل شدند.

نتایج پژوهش حاضر نشان داد، مقادیر بیان ژن فیبرونکتین III -دامنه 5 و CTRP15 عضلانی پس از تمرین استقامتی، در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری داشت (P=0.048, P=0.034). همین طور، سطوح آیریزین در گروه تمرین، در مقایسه با گروه کنترل به شکل معنی داری بیشتر بود (P=0.029). در حالی که، مقاومت به انسولین پس از 4 هفته تمرین استقامتی، تفاوت 25 درصدی را به همراه داشت اما این تفاوت معنی دار نبود (P=0.500).

با توجه به نتایج مطالعه حاضر به نظر می رسد تمرین استقامتی میان مدت می تواند از طریق افزایش سطوح برخی مایوکاین ها موجب بهبود متابولیسم بدن شود.