رسانه و قدرت گفتمانی با تاکید بر انقلاب اسلامی

قدرت به دلایل مختلفی نظیر ایجاد تنوع در تعداد و نوع بازیگران، گسترش مبادی و فرایندهای تصمیم سازی و سرانجام تشدید تعاملات و پیوندهای فرا مرزی به ویژه از طریق قالب های مجازی و ابزارهای رسانه ای، دچار تحولات شگرفی شده است. بگونه ای که می توان چند وجهی بودن قدرت و چهره های مختلف آن را در مسایل و رخدادهای بین المللی متصور شد که طی آن اشکال سنتی قدرت جای خود را به مولفه های جدید همچون بسط و قدرت گفتمانی داده اند. در همین چارچوب رسانه ها به یکی از صحنه های اصلی رقابت قدرت ها در قالب گفتمان ها و پادگفتمان های مختلف تبدیل شده اند و بخش عمده ای از تلاش کنش گران برای بازسازی و برسازی گفتمانی را به خود اختصاص داده اند. مقاله حاضر درصدد است با روش توصیفی-تحلیلی ضمن بررسی رابطه رسانه با چهره های چهارگانه قدرت، به این پرسش پاسخ دهد که رسانه چه نقش و جایگاهی در قدرت گفتمانی انقلاب اسلامی دارد؟ فرضیه اصلی: رسانه به دلایل مختلفی مانند ماهیت فراملی انقلاب اسلامی و همچنین وجود منازعات گفتمانی با گفتمان غربی، جایگاه خاصی در انتشار گفتمان انقلاب اسلامی و بازتولید گفتمانی آن در بسترهای اجتماعی جهت بسط و تثبیت حقایق و دقایق آن داشته و یکی از موثرترین ابزار فراگیرسازی و الگوپردازی از آن در سطح بین المللی است.

کنشگران فرهنگی-اجتماعی مانند شخصیت ها و نخبگان دانشگاهی مراکز علمی و آکادمیک، احزاب و تشکل هایی که با بطن جامعه در ارتباط هستند، نقش ویژه ای بر میزان نفوذ و تاثیرگذاری رسانه ها داشته و از این طریق می توانند بر مشروعیت بخشی و گسترش قدرت گفتمانی انقلاب اسلامی اثرگذار باشند.