بررسی کشت کینوا (Chenopodium quinoa Willd.) تحت فواصل مختلف آبیاری و محلول پاشی در منطقه سراوان

سراوان جزء مناطق خشک کشور محسوب می شود، از این رو کشت گیاهان سازگار با این مناطق می تواند جهت بهبود کشاورزی این استان موثر باشد. از جمله گیاهانی که جدیدا در کشور مورد توجه قرار گرفته کینوا می باشد، این گیاه مقاوم به شرایط نامناسب محیطی است. لذا این آزمایش با هدف بررسی سطوح مختلف آبیاری و محلول پاشی با سولفات روی و منگنز در اسفند سال 1397 در مزرعه تحقیقاتی مجتمع آموزش عالی سراوان به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح آبیاری (50 ، 80 و 110 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A) در کرت اصلی و محلول پاشی با سولفات روی (سه در هزار)، سولفات منگنز (سه در هزار) و عدم محلول پاشی در کرت فرعی  بود. نتایج نشان داد که برهم کنش سطوح آبیاری و محلول پاشی در صفات ارتفاع بوته، تعداد برگ، تعداد گل، عدد کلروفیل متر و وزن هزار دانه معنی دار شد. در تمام تیمارهای آبیاری، اعمال سولفات روی نسبت به استفاده از سولفات منگنز و عدم محلول پاشی از برتری نسبی برخوردار بود. بیشترین عملکرد دانه به ترتیب در تیمارهای 50، 80 و 110 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر مشاهده گردید، تیمار تنش خفیف نسبت به تنش ملایم 24 درصد و از تنش شدید 4/3 برابر بیشتر عملکرد دانه را دارا بود. بیشترین عملکرد دانه در تیمار محلول پاشی با سولفات روی مشاهده شد که نسبت به تیمار عدم محلول پاشی 26 درصد از عملکرد دانه بیشتری برخوردار بود. نتایج روابط همبستگی نشان داد که بیشترین همبستگی عملکرد دانه با زیست توده، وزن خشک برگ و تعداد برگ می باشد. به طور کلی می توان از محلول پاشی با سولفات روی به عنوان یک راهکار زراعی در افزایش عملکرد گیاه کینوا درشرایط آب و هوایی سراوان استفاده کرد.