اثر ویتامین ها و منیرال ها بر میزان چربی خون افراد دیابتی نوع 2

نظر به اهمیت کنترل هیپرلیپیدمی در پیشگیری از عوارض دیررس دیابت و با توجه به تناقض های موجود در تاثیر ویتامین های C و E، منیزیم و روی بر شاخص های لیپیدی و به منظور تعیین اثر مکمل های ویتامین های C و E، منیزیم و روی، و ترکیب آنها بر تغییرات فراسنج های لیپیدی و لیپوپروتئینی خون افراد دیابتی نوع 2، این پژوهش در دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.
پژوهش حاضر به روش کارازمایی بالینی تصادفی دو سوکور بر روی 69 بیمار دیابتی نوع 2 تحت درمان با رژیم یا قرص های کاهنده قند خون صورت گرفت. افراد به طور تصادفی به چهار گروه مینرال M)، (n=16: دریافت روزانه 200 میلی گرم منیزیم (MgO) و 30 میلی گرم روی (ZnSO4)، گروه ویتامین V)، (n=18: دریافت روزانه 200 میلی گرم ویتامین C و 150 میلی گرم ویتامین E، گروه ویتامین و مینرال MV)، (n=17: دریافت روزانه دو کپسول حاوی ترکیب هر دو مکمل ویتامینی و مینرالی و گروه شاهد P)، (n=18: دریافت دارونما تقسیم شدند و همگی به مدت 3 ماه مکمل ها را دریافت کردند.
تغییر معنی داری در نمایه های آنتروپومتریک، مواد غذایی دریافتی از رژیم غذایی و داروهای مصرفی افراد طی مطالعه مشاهده نشد. پس از سه ماه مصرف مکمل، میزان ویتامین C خون و ویتامین E سرم در گروه های V و MV، و روی سرم و ادرار در گروه های M و MV به طور معنی داری افزایش یافت. تغییر معنی داری در سطح سرمی و ادراری منیزیم در هیچ یک از گروه های مورد بررسی مشاهده نشد. در گروه MV، HDL-c و آپولیپوپروتئین A1 سرم به ترتیب به میزان %24 (40.6± 10.8 mg/dL به (50.4± 19.3 و %9 156± 24 mg/dL) به(170± 34 افزایش یافت که به لحاظ آماری معنی دار بود (p<0.01). با وجود تغییرات مشاهده شده در سایر گروه ها، این تغییرات به لحاظ آماری معنی دار نبود. همچنین تغییر معنی داری در سایر فراسنج های لیپیدی در هیچ یک از گروه های مورد بررسی طی مطالعه مشاهده نشد.
از آنجا که دریافت توام این ریزمغذی ها سبب افزایش معنی دار HDL-c و آپوپروتئین A1 می شود، ممکن است تجویز روزانه آنها بر اساس نیاز فردی در افراد دیابتی نوع 2 سودمند باشد.