بررسی کارایی تشخیصی پروکلسیتونین سرم در کودکان مشکوک به پیلونفریت حاد مراجعه کننده به بیمارستان مفید سال 1381

یکی از شایع ترین بیماری ها در سنین کودکی پیلونفریت حاد می باشد که تشخیص زودرس آن برای جلوگیری از عوارض این بیماری اهمیت خاصی دارد. عدم وجود معیارهای بالینی و آزمایشگاهی خاص برای این بیماران و در ضمن گرانی، در دسترس نبودن و تهاجمی بودن اسکنDMSA (استاندارد طلایی تشخیص پیلونفریت حاد) و همچنین وجود مطالعاتی مبنی بر قدرت تشخیص پروکلسیتونین، این تحقیق با هدف تعیین کارآیی پروکلسیتونین پیلونفریت حاد در کودکان انجام گرفت.
تحقیق به روش کارآزمایی بالینی، روی پنجاه بیمار مشکوک به پیلونفریت حاد انجام گرفت. تشخیص قطعی بیماری بر یافته های اسکن DMSA قرار شده داده. مقدار پروکلسیتونین سرم بیماران با روش ایمونولومتریک اندازه گیری گردید. به طوری که مقدار 0.5 نانوگرم در میلی متر پروکلسیتونین سرم بیماران نرمال و بیش از این مقدار به عنوان ابتلا به پیلونفریت حاد شناخته شد.
از 50 بیمار بررسی شده، 43 نفر (86%) دختر با میانگین سنی 24.9 ماه و 7 نفر (14%) پسر با میانگین سنی 22.4 ماه مورد بررسی قرار گرفتند. متوسط مقدار پروکلسیتونین سرم، 1.63 نانوگرم در میلی متر و در 10 نفر مقدار آن کمتر از 0.5 نانو گرم در میلی متر بود. در 47 بیمار اسکن DMSA شواهدی دال بر پیلونفریت حاد را نشان داد. میزان حساسیت و ارزش اخباری مثبت مقدار پروکلسینونین سرم در تشخیص پیلونفریت حاد به ترتیب 83% و 97.5% محاسبه شد.
نتیجه گیری و توصیه ها: ارزش اخباری مثبت مقدار پروکلسیتونین سرم برای تشخیص پیلونفریت حاد قابل قبول است. با توجه به محدودیت ها و کاستی های سایر معیارهای بالینی و آزمایشگاهی جهت تشخیص پیلونفریت حاد در کودکان، تعداد نمونه بیشتری برای به کارگیری این روش توصیه می شود.