نقش رژیم تکتونیکی ترافشارشی در شکل گیری منطقه بی بی مریم در بخش شمالی زمین درز سیستان، شرق ایران

صفحات گسلی نزدیک به قایم با خش لغزهای تقریبا افقی و انطباق این داده ها با داده های ناهمسانگردی مغناطیس پذیری، یک رژیم ترافشارشی غالب امتدادلغز راستگرد با مولفه معکوس را در منطقه بی بی مریم نشان می دهد. مجموعه چین های با آرایش پلکانی و چین های دو سویه پلانژ  با نشانگرهای لغزشی مانند راندگی ها و دوپلکس ها در یال های چین خوردگی ها نیز وجود دگرشکلی ترافشارشی را تایید می کنند. همراهی دگرسانی گرمابی با ترافشارش، شرایط ایده آلی برای فعالیت مجدد شکستگی های برشی در سنوزوییک پایانی فراهم نموده که آن ها آخرین فاز فعالیت تکتونیکی در منطقه را ثبت کرده اند. مجموعه ای از شکستگی های برشی، راستای تنش فشارشی (σ1) را بصورت 0250N مشخص می کنند که با رژیم تنش طی پلیوکواترنری سازگار است؛ نتایج حاصل از تحلیل گسل ها جهت تنش فشارشی (σ1) را بصورت 0850N نشان می دهد که با رژیم تنش میوسن میانی- پایانی منطبق می باشد. همچنین در این منطقه توده های گرانیتوییدی در امتداد گسل ها رخنمون یافته اند، که این گسل ها شاخه هایی از سیستم گسلی نهبندان (NFS) محسوب می شوند. فعالیت رژیم ترافشارشی راستگرد در طول NFS ممکن است بطور موثری بر روی فرایش این توده های گرانیتوییدی در منطقه بی بی مریم و در نتیجه شمال SSZ طی سنوزویک تاثیر گذاشته باشد. شواهد صحرایی نشان می دهند که فرایش توده های گرانیتوییدی در این منطقه زودتر از زمان الیگومیوسن رخ نداده است.