بررسی غلظت جیوه در رسوبات خور موسی (خوریات پتروشیمی و جعفری، بندر امام)

در این پژوهش، آلودگی جیوه در رسوبات محدوده پتروشیمی و جعفری از انشعابات مهم خور موسی، مطالعه گردید. 27 نمونه رسوب در بهار 1395 نمونه برداری شد. علاوه بر اندازه گیری غلظت کل جیوه، به منظور بررسی و اندازه گیری تحرک و زیست دسترس پذیری و ارزیابی ریسک فلز جیوه از روش سه مرحله ای استخراج ترتیبی BCR استفاده شد. نتایج تجزیه شیمیایی رسوبات نشان داد که غلظت فلز جیوه بالا بوده و از 19/2 - 71/45 µg g-1   تغییر می کند. جیوه در نمونه 1-9 s بالاترین مقدار را دارد و این در حالی است که تمامی نمونه ها، دارای غلظت بالاتر از استاندارد 1 میکروگرم بر گرم  می باشند. بر اساس نتایج حاصل از روش BCR مشخص گردید که از مجموع کل غلظت (100 درصد)، 5/10 درصد فلز جیوه با فاز اول یا تبادل پذیر همراه بود و بخش عمده غلظت با فاز پایانی یا بازماندی همراه می-باشد. این امر نشان می دهد که فلز جیوه تحت شرایط قلیایی از رسوبات جدا نشده و در دسترس زیستی قرار نمی گیرد. در صورتیکه جیوه موجود در فاز تبادل پذیر به راحتی  جذب یا واجذب می شود. محاسبه ضریب تحرک فلز جیوه نیز نشان داد که در ایستگاه های نزدیک به خروجی پساب واحد کلروآلکالی، میزان تحرک افزایش می یابد.