مروری بر روش های انگل شناسی، ایمونولوژیک و مولکولی در تشخیص استرونژیلوئیدیازیس انسانی

استرونژیلوییدیازیس توسط یک نماتود روده ای به نام استرونژیلوییدس استرکورالیس ایجاد می شود که ممکن است منجر به سندرم های عفونت افزایش یافته و منتشره شود. اگر این عفونت به موقع مشخص و درمان نشود، ممکن است حتی منجر به مرگ بیماران شود. حساسیت روش های انگل شناسی به اندازه کافی بالا نیست و نمونه گیری مدفوع به صورت چندگانه در روزهای متوالی جهت ارتقای تشخیص ضروری است. روش کشت آگار در تشخیص استرونژیلوییدس استرکورالیس در نمونه های مدفوع حساس تر از سایر روش های انگل شناسی است. آزمایش های سرولوژیک، حساسیت بالایی را در تشخیص این عفونت نشان داده اند، اما به دلیل واکنش متقاطع با سایر کرم ها ویژگی پایینی دارند. همچنین روش های سرولوژیک برای پیگیری درمان مفید نیستند، زیرا نمی توانند عفونت های جدید و قدیمی را افتراق دهند. اخیرا برخی از روش های مبتنی بر PCR برای تشخیص عفونت استرونژیلوییدس استرکورالیس با حساسیت و ویژگی عالی توسعه یافته است. این روش ها سریع، اما گران هستند و نیاز به آزمایشگاه های مجهز دارند. در این مقاله، 63 مقاله بررسی و نتایج آن ها استخراج شد و روش های متداول و جدید جهت تشخیص آزمایشگاهی استرونژیلوییدیازیس، مورد بررسی قرار گرفت.