اثر حفاظتی پنتوکسی فیلین بر پارامترهای اسپرمی و بیوشیمیایی در برابر سمیت ناشی از دگزامتازون در موش

امروزه عوارض جانبی داروهای شیمیایی از جمله دگزامتازون به عنوان یک فاکتور ضدالتهاب استروییدی بر کاهش توان تولیدمثلی مردان مورد توجه است. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی اثر پنتوکسی فیلین بر پارامترهای اسپرمی و فاکتورهای بیوشیمیایی در موش های تیمار شده با دگزامتازون بود.

 در این مطالعه ، 24 سر موش نر بالغ نژاد (NMRI) Naval Medical Research Institute (2±35 گرم) به صورت تصادفی در 4 گروه 6 تایی شامل گروه کنترل، دگزامتازون (mg/kg/day7)، پنتوکسی فیلین (mg/kg/day200) و دگزامتازون به علاوه  پنتوکسی فیلین تقسیم شدند. پس از 7 روز تیمار داخل صفاقی، پارامترهای اسپرمی و فاکتورهای استرس اکسیداتیو سنجش شد. داده ها با روش آماری One-Way ANOVA و تست توکی آنالیز شدند.

تعداد اسپرم، درصد حرکت پیش رونده، قابلیت حیات، طول دم و تولید روزانه اسپرم و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام در گروه دگزامتازون نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت (001/0>P). در حالی که سطح مالون دی آلدیید سرم به‎طور معنی داری افزایش نشان داد (001/0>P). پارامترهای فوق در گروه تیمار همزمان پنتوکسی فیلین و دگزامتازون در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنی داری نشان نداد (05/0>p). ارزیابی تمامیت DNA نشان داد که دگزامتازون تاثیری بر روی دناتوره شدن ساختمان دورشته ای DNA اسپرم ندارد.

بر اساس این مطالعه، پنتوکسی فیلین توانست با کاهش استرس اکسیداتیو از اثرات مضر دگزامتازون بر پارامترهای اسپرمی، فاکتورهای بیوشیمیایی و تولید روزانه اسپرم ممانعت کند.