ارزیابی تحمل به شوری برخی گونه های رایج در جنگل کاری و ایجاد منظر

آلودگی هوا و خستگی ناشی از شهر نشینی به عنوان دو معضل مهم برای ساکنین شهرهای بزرگ و صنعتی مطرح است. با بهره گیری از توان گیاهان از طریق جنگل کاری در حاشیه شهرها و یا ایجاد منظر و پوشش های سبز درون شهری، محدودیت های ذکر شده تا حدودی قابل رفع است. بسیاری از مناطق شهری بویژه در مناطق خشک و نیمه خشک به دلایل متعددی دارای منابع آب و خاک شور بوده و توسعه پوشش گیاهی با معضل بسیار جدی مواجه است، ضمن اینکه به دلیل رشد جمعیت، منابع آبی قابل شرب برای آبیاری، بسیار محدود شده است. در این راستا انتخاب گونه های گیاهی که توان تحمل شرایط شور را داشته باشند، از اهمیت ویژه برخوردار بوده و می تواند به پایداری پوشش های سبز ایجاد شده کمک نماید. در این مقاله ضمن مرور بر مطالعات انجام شده پیرامون موضوع شوری و ایجاد منظر، تعدادی از گونه های مهم شامل گیاهان برگ پهن همیشه سبز و خزان دار، سوزنی برگ ها، گیاهان پوششی، پیچ ها و نخل ها که برای ایجاد پوشش های سبز در مناطق خشک و نیمه خشک مورد استفاده قرار می گیرند، معرفی و میزان تحمل به شوری آنها بر اساس شاخص های ذکر شده در منابع، ارایه می گردد. گیاهان معرفی شده در پنج گروه حساس (کمتر از 3 دسی زیمنس بر متر)، نیمه حساس (3 تا 6 دسی زیمنس بر متر)، نیمه مقاوم (6 تا 8 دسی زیمنس بر متر)، مقاوم (8-10 دسی زیمنس بر متر) و بسیار مقاوم (بیشتر از 10 دسی زیمنس بر متر) تقسیم شده اند. مقادیر ذکر شده شوری، مربوط به شوری عصاره اشباع خاک اطراف ریشه می باشد.