تاثیر نانو اکسید آهن بر عملکرد، برخی صفات بیوشیمیایی و فیزیولوژیک گندمدر شرایط دیم و آبیاری تکمیلی

به منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی و نانواکسید آهن بر عملکرد، برخی صفات بیوشیمیایی و فیزیولوژیک گندم در شرایط دیم، آزمایشی در سال 1395 به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی اردبیل اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل سطوح آبیاری (آبیاری تکمیلی در مراحل آبستنی و خوشه دهی و عدم آبیاری یا کشت دیم) و کاربرد نانواکسید آهن در چهار سطح (عدم کاربرد نانواکسید آهن به عنوان شاهد و محلول پاشی 0/3، 0/6 و 0/9 گرم در لیتر نانواکسید آهن) بود. مقایسه میانگین ها نشان داد کاربرد 0/9 گرم بر لیتر نانواکسید آهن در شرایط دیم محتوای پرولین، قند محلول و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت (پراکسیداز، کاتالاز و پلی فنل اکسیداز) را به ترتیب 129/89، 168/76، 27/64، 94/2 و 31/71 درصد نسبت به عدم کاربرد نانواکسید آهن در شرایط آبیاری در مرحله آبستنی افزایش داد. همچنین یک افزایش حدود 75/89 و 38/43 درصدی به ترتیب در محتوای پروتئین برگ و عملکرد دانه در کاربرد 0/9 گرم در لیتر نانواکسید آهن و آبیاری تکمیلی در مرحله آبستنی نسبت به عدم محلول پاشی در شرایط دیم وجود داشت. به نظر می رسد کاربرد نانواکسید آهن و آبیاری تکمیلی می تواند به واسطه بهبود صفات بیوشیمیایی و فیزیولوژیک، عملکرد دانه گندم تحت شرایط دیم را افزایش دهد.