ارزیابی ارگونومیک خطر ابتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی به روش QEC در کارگران شاغل در یک کارخانه سیمان

اختلالات اسکلتی عضلانی (MSDs)، عامل بخش عمده ای از غیبت های ناشی از کار بوده و کارگران در محیط های مختلف به این اختلالات دچار می شوند؛ لذا مطالعه حاضر با هدف ارزیابی خطر ابتلا به MSDs و عوامل موثر بر آن در کارگران یک کارخانه سیمان صورت گرفت.

در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 150 نفر از کارگران یک کارخانه سیمان در جنوب شرقی ایران به روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه ای حاوی اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه نوردیک و چک لیست ارزیابی سریع مواجهه (QEC) بود. جهت آنالیز داده ها از آمارهای توصیفی و نیز تحلیل رگرسیون به کمک نرم افزار SPSS ویرایش 20 استفاده گردید. سطح معنی داری در این مطالعه p-value کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد.

میانگین سن و سابقه کار به ترتیب برابر با 6/38 ± 35/91 و 5/73 ± 9/03 سال به دست آمد. شیوعMSDs  در این مطالعه 48/7 درصد بود که بیشترین و کمترین شیوع  به ترتیب مربوط به ناحیه کمر (24 درصد) و آرنج ها (4/7 درصد) بود. ایستگاه کاری 60/6 درصد کارگران، به نحوی نیاز به بررسی های بیشتر و تدابیر ارگونومیگ به صورت فوری داشت. مشخص شد که رابطه بین سابقه کاری و درد گردن معنادار بوده (P=0.015) و درد در ناحیه فوقانی پشت، متاثر از سابقه کاری و امتیاز اندام بود) P=0.010 و P=0.012 به ترتیب). متغیر تاثیرگذار نهایی بر روی کمردرد نیز سابقه کاری بود(P=0.010) . همچنین مشخص شد که هیچ یک از متغیرهای مورد بررسی، بر روی درد در قسمت های شانه و بازو/آرنج ها تاثیر معناداری نداشت (P>0.05).

با توجه به جوان بودن نیروی کاری در کارخانه مذکور، شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی کمتر از جوامع مشابه بوده و نتایج نشان داد که وضعیت بدنی طبق روش QEC در بعضی از اندام ها، می تواند پیشگویی کننده مناسبی برای این اختلالات باشد.