بررسی اثر دو نوع زغال زیستی پوشال برنج و کلش گندم بر برخی ویژگی های گیاه توت فرنگی

زغال های زیستی شکلی از مواد هستند که در شرایط خاص سوزانده شده و به عنوان مواد آلی به خاک اضافه می شوند و سبب افزایش مواد آلی خاک و کاهش مخاطرات زیست محیطی می شوند. هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر دو نوع زغال زیستی حاصل از کلش گندم و برنج بر برخی ویژگی های گیاه توت فرنگی رقم کردستان است. این پژوهش به صورت فاکتوریل در غالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در استان گلستان به اجرا در آمده است. تیمارهای این مطالعه شامل سطوح 1/5 و 3 درصد دو نوع پسماند کاه و کلش گندم و برنج به همراه سه سطح کود شیمیایی نیتروژنه و فسفاته به صورت محلول شامل صفر، 50 و 70 درصد نیاز طبیعی گیاه می باشد. در این پژوهش عملکرد، وزن تر گیاه، تعداد میوه با روش های معمول اندازه گیری شد. مقدار عناصر نیتروژن، فسفر، پتاسیم و آهن در دو بخش میوه و اندام های هوایی اندازه گیری شده است. نتایج نشان دادکه بیشترین عملکرد میوه در تیمار 70 درصد نیاز کودی و سه درصد زغال زیستی کاه و کلش گندم (83/3گرم در بوته) به دست آمده است. در تیمار 70 درصد نیاز کودی در صورت استفاده از زغال زیستی کاه و کلش گندم و برنج به ترتیب میزان نیتروژن میوه 0/7 و 0/5 گرم در صد گرم ماده خشک افزایش یافت. مطابق نتایج این آزمایش استفاده از هر دو نوع زغال زیستی اثرات بسیار مفیدی بر روی گیاه توت فرنگی دارد و زغال زیستی به دست آمده از کاه و کلش گندم نسبت به برنج دارای اثرات بهتری بروی کیفیت و کمیت توت فرنگی می باشد.