اثرات پاتولوژیک استرس بر سیستم ایمنی

سیستم ایمنی تعامل های پیچیده و دو طرفه ای با سیستم آندوکرین و سیستم اعصاب مرکزی دارد. استرس زاها بر پاسخ های سیستم ایمنی اثر می گذارند. در مقاله حاضر، ابتدا شرح مختصری از استرس و سیستم ایمنی ارایه می گردد و سپس در رابطه با تعاملات بین سیستم ایمنی، سیستم آندوکرین و سیستم اعصاب مرکزی و همچنین تاثیر استرس بر عملکرد سلول های سیستم ایمنی بحث می شود.

از روش مطالعه کتابخانه ای و پایگاه های اطلاعاتی بین المللی استفاده شده است.

استرس زاها از طریق محور مدولاری سمپاتیک - آدرنال و هیپوتالاموس - هیپوفیز - آدرنال و در نتیجه تولید کاتکول آمین ها و هورمون های گلوکوکورتیکوییدی بر پاسخ های سیستم ایمنی اثر می گذارند. هورمون های گلوکوکورتیکوییدی به گیرنده های مختلف بر سطح سلول های سیستم ایمنی متصل می شوند و بدین ترتیب بر طیف وسیعی از فعالیت های سلول های سیستم ایمنی از قبیل تولید سایتوکاین، تکثیر، مهاجرت و همچنین پاسخ های ضد ویروسی اثر می گذارند.

 برهم کنش های بین CNS، غدد درون ریز و سیستم ایمنی بدن و تاثیر عوامل استرس زا مختلف بر سلول های سیستم ایمنی در مطالعات مختلف نشان داده شده است که بسته به شدت و طول مدت استرس می تواند برای انسان مفید و یا مضر باشد، لکن تاثیرپذیری سیستم ایمنی از سیستم عصبی انکارناپذیر است. همچنین یکی از عوامل مرتبط با استرس و ایمنی، سبک زندگی است. افراد جامعه می توانند با اصلاح سبک زندگی خود، میزان استرس های طولانی مدت را در زندگی کاهش داده و از اثرات سودمند و محافظتی استرس های کوتاه مدت بر ارتقا عملکرد ایمنی خود بهره مند شوند.