سنجش کیفیت زندگی از دیدگاه عدالت اجتماعی (مطالعه موردی: مناطق 2 و 16 شهری تهران)

درحال حاضر بخش قابل توجهی از دل‏ مشغولی‏ های مدیران اغلب جوامع انسانی را مدیریت مجموعه‏ های شهری و ارایه خدمات به ساکنان این مناطق تشکیل می‏دهد.به همین دلیل، توجه بسیاری از دانشمندان و صاحب‏ نظران به مفهوم کیفیت زندگی معطوف شد تا از این طریق تلاش‏ هایی در راستای ارتقای شرایط زندگی و بهبود بخشیدن به بعد کیفی زندگی بشر انجام گیرد.امروزه، در برنامه‏ ریزی شهری از جمله عوامل موثر، که باید در جهت اجرای عدالت اجتماعی و همراه عدالت فضایی رعایت کرد، توزیع مناسب خدمات شهری و استفاده صحیح از فضاهاست. مفهوم کیفیت زندگی در سال‏های اخیر با گسترش شهر و جمعیت شهری و به‏ تبع آن افزایش مشکلات متعدد در شهرها بسیار موردتوجه بوده است. در تحقیق حاضر تلاش شده تا کیفیت زندگی شهری با نگاهی به عدالت اجتماعی و مفهوم شهروندی بررسی شود. این تحقیق به‏ صورت تطبیقی بین دو منطقه 2 و 16 شهر تهران انجام پذیرفته است. نوع تحقیق کاربردی-‏توسعه ‏ای و روش بررسی آن توصیفی‏-تحلیلی است و شیوه گردآوری، اطلاعات و داده‏ های کتابخانه‏ ای و میدانی است. همچنین، با استفاده از روش پیمایشی از طریق پرسش‏نامه (براساس طیف لیکرت) به گردآوری اطلاعات درباره کیفیت زندگی از دیدگاه و منظر مردم اقدام شده است. در این پژوهش تعیین حجم نمونه براساس فرمول کوکران به ‏دست آمد.نتایج پژوهش، نمایانگر توزیع نامتعادل فرصت‏ها و امکانات شهری در این دو منطقه است. ازاین‏رو، در کنار شمال و جنوب جغرافیایی باعث ایجاد شمال و جنوب اجتماعی نیز شده است.