امکان سنجی بهره گیری از استراتژی های سازگاری و کاهش اثر در مقابله با جزایرگرمایی شهری (مطالعه موردی: کلان شهر تهران)

امروزه،شهرها با ساخت ‏و سازهای به ‏هم ‏فشرده و وجود انواع فعالیت‏ ها به ‏ویژه در بخش مرکزی کاملا بر اقلیم خود و پیرامون اثر گذاشته‏ اند و به افزایش حرارت شهری و ایجاد جزایر گرمایی منجر شده اند که دارای آثار سوء بر زیست شهری است. در مقابله با مضرات جزایر گرمایی شهری، استراتژی‏ های کاهش اثر و سازگاری توسط مطالعات پیشنهاد شده است. امکان اجرای هر یک از این استراتژی‏ها در شهرهای مختلف جهان، باتوجه ‏به امکانات و ظرفیت ‏های موجود آن‏ها، متفاوت است که مطالعه امکان‏ سنجی مسیر مشخصی را برای مدیریت شهری برای مقابله با جزایر گرمایی مشخص می‏کند. هدف از این پژوهش امکان‏ سنجی اجرای استراتژی‏های کاهش اثر و سازگاری در کلان‏ شهر تهران است. روش تحقیق در این مقاله توصیفی-تحلیلی و از لحاظ ماهیت کاربردی است و جامعه آماری این تحقیق متخصصان شهری بوده‏ و روش جمع ‏آوری داده ‏ها پرسش‏نامه است. روش تجزیه و تحلیل داده ‏ها روش منطق فازی‏- کلامی است. نتایج تحقیق نشان می‏دهد که استراتژی‏ های کاهش اثر (شامل تغییر رنگ پشت ‏با م‏ها و جداره‏ های شهری به رنگ‏هایی با انعکاس بیشتر و...) و استراتژی‏ های سازگاری (شامل آموزش شهروندان با هدف وفق با دماهای بیشتر، ترویج و آموزش شهروندان در زمینه صرفه‏ جویی در مصرف برق و گاز،و بهره ‏گیری از روش های جلب مشارکت شهروندان) بیشترین امکان اجرا در کلان ‏شهر تهران را داراست. به‏ صورت کلی،استراتژی‏ های کاهش اثر امکان بیشتری برای اجرا در شهر تهران را داراست. نیاز به تغییر رویکرد از استراتژی‏های کاهش اثر به سوی استراتژی‏های سازگاری در سیاست‏های کلان مقابله با جزایر گرمایی احساس می‏‏شود.