بررسی کیفیت محیط ‏زیست زندگی شهری با استفاده از تحلیل چندمعیاره مکانی (مطالعه موردی: منطقه 6 تهران)

کیفیت زندگی میزان توانمندی محیط برای فراهم ‏آوردن و پاسخ ‏گویی به نیازهای مادی و معنوی افراد جامعه است؛ به‏ گونه ‏ای‏ که یکی از مهم‏ترین اهداف برنامه‏ ریزان و مدیران شهری افزایش سطح کیفیت زندگی در شهرها و بالابردن میزان رضایتمندی در بین شهروندان است. هدف از این پژوهش ارزیابی کیفیت زندگی شهری از طریق تحلیل تصمیم‏ گیری چند معیاره مکانی است. محدوده موردمطالعه در این تحقیق منطقه 6 است. معیارهای مورد استفاده برای شناخت وضعیت کیفیت محیط ‏زیست شهری شامل معیارهای سبزینگی، دمای سطح زمین، آلودگی هوا، آلودگی صوتی، و آسیب‏ پذیری ساختمان است. در این پژوهش، از روش تلفیقی   AHP-OWA برای ارزیابی و تولید نقشه کیفیت محیط ‏زیست زندگی شهری استفاده شده است. نتیجه حاصل از مدل مورداستفاده در این تحقیق پنج نقشه کیفیت محیط‏ زیست زندگی شهری با درجه ریسک ‏پذیری متفاوت است که به طبقات بسیار مناسب، مناسب، متوسط، نامناسب، و بسیار نامناسب تقسیم ‏شده است. سناریوی بسیار خوش‏بینانه ریسک‏ پذیری بالایی در تعیین کیفیت زیست ‏محیطی زندگی شهری داشته و سناریوی بسیار بدبینانه میزان ریسک‏ پذیری در تصمیم‏ گیری برای کیفیت زیست‏ محیطی زندگی شهری را کاهش می‏دهد. نتایج پژوهش نشان می‏دهد میزان کیفیت محیط ‏زیست زندگی شهری در سناریوهای طراحی ‏شده در بدبینانه‏ ترین حالت بیانگر آن است که هیچ محل ه‏ای در گروه بسیار مناسب نیست و سه محله در گروه بسیار نامناسب قرار گرفته است؛ درحالی‏که در خوش ‏بینانه‏ ترین حالت، شش محله در گروه بسیار مناسب قرار گرفته و یک محله در گروه بسیار نامناسب قرارگرفته است. به ‏صورت کلی، محلات واقع در جنوب غرب و شرق در وضعیت مناسب‏تری نسبت به محلات مرکز و شمال شرق قرار دارند.