تعیین مکانسیم هسته زایی و زمان القای کریستالیزاسیون نانوذرات آموکسی سیلین در حضور مواد فعال سطحی

استفاده از نانوداروها به خصوص نانو آنتی بیوتیک ها موجب افزایش کارایی آنها می شود. آزادسازی یکنواخت تر آنتی بیوتیک یکی از مزایای نانو بودن آن است. هم چنین با استفاده از تولید نانودارو می توان آن ها را به صورت پماد یا برچسب تهیه کرد تا از طریق پوست جذب ناحیه دارای عفونت شود و بدین ترتیب عوارض جانبی آن را کاهش داد. آموکسی سیلین یکی از پرکاربردترین آنتی بیوتیک های مورد استفاده در جهان است که درصورت ارتقا به صورت نانوذرات، می توان از افزایش مصرف آنتی بیوتیک های قوی دیگر جلوگیری کرد. تعیین مکانیسم تشکیل نانوذرات این دارو یک عامل مهم جهت تولید تجاری آن می باشد. هدف از انجام این تحقیق، تعیین مکانیسم هسته زایی و زمان القای کریستالیزاسیون نانوذرات آموکسی سیلین می باشد. از مواد فعال سطحی CTAB و SDS برای جلوگیری از کلوخه شدن نانوذرات تهیه شده استفاده شد، بنابراین اثر غلظت آموکسی سیلین و غلظت پایدارکننده بر روی فرآیند کریستالیزاسیون بررسی گردید. در این پروژه از روش ترکیبی کریستالیزاسیون القایی-واکنشی برای تولید نانوذرات آموکسی سیلین بهره گرفته شد. در این روش توسط واکنش آموکسی سیلین با سدیم هیدروکساید، آموکسی سیلین سدیم تولید شد که انحلال پذیری آن در آب نسبت به آموکسیسیلین بسیار بالاتر است. سپس با افزودن هیدروکلریک اسید، آموکسی سیلین بازیابی شده و فوق اشباع ایجاد خواهد شد و کریستال های آموکسی سیلین در اثر فوق اشباع به وجود خواهند آمد. تمامی آزمایشات دومرتبه تکرار شدند. برای تعیین ویژگی های نانوذرات آموکسی سیلین از آنالیزهای SEM و DLS استفاده شد که نتایج نشان می دهد ذرات با سایز میانگین 50 نانومتر تشکیل شده اند و پایداری ذرات نسبت به کلوخه شدن نیز تا یک هفته پس از تشکیل تایید شد. نتایج حاصل از آزمایشات نشان می دهد که مکانیسم هسته زایی از نوع اولیه با میانگین ضریب تبیین (R2) برابر 9887/0 بوده و افزودن ماده پایدارکننده تاثیری در مکانیسم هسته زایی نداشته است.