نقد و بررسی تحولات قانون ایران درخصوص تابعیت افراد متولد از مادران ایرانی (از قانون مدنی 1307 تا قانون 1398)

قانون ایران در خصوص تابعیت افراد متولد از مادران ایرانی، دستخوش تحولاتی شده است. با بررسی سیر اصلاح قوانین در این زمینه، درمی یابیم که قانونگذار در خصوص ترجیح «مصالح حاکمیتی و کلان جامعه» و «مصلحت افراد»، بر سر دوراهی قرار گرفته است؛ به این صورت که در برخورد با مسئله تابعیت افراد متولد از مادران ایرانی، ابتدا به صورت مطلق، مصالح حاکمیتی خود را درنظر گرفته، اما با توجه به مشکلات ناشی از این رویکرد مطلق و جزمی، قانونگذار (مجلس) و حتی دولت (قوه مجریه)، درصدد توجه به مصلحت افراد و استفاده از روش حقوقی و تحلیلی در برخورد با مسئله تابعیت این افراد است؛ در پژوهش حاضر، نقاط ضعف و قوت تحولات و تلاش های متعدد قانونگذار و دولت به این مسیله، تبیین و تشریح شده است. نتایج این پژوهش، حاکی از آن است که هر دو رویکرد جزمی گرایی ابتدایی و تلاش های تحلیل گرایانه اخیر، با افراط گرایی هایی مواجه بوده است.