بررسی ارتباط عرض بیولوژیک با بیوتایپ لثه در مراجعین بخش پریودنتیکس دانشکده ی دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تهران

 قبل از درمان دندان از طریق جراحی، جهت افزایش طول تاج کلینیکی و یا درمان های رستوریتیو و پروتزی، آگاهی از ابعاد عرض بیولوژیک دندان ضروری است. در مطالعات مختلف، میزان عرض بیولوژیک در نواحی و دندان های مختلف با پریودنشیوم سالم اندازه گیری شده است. در این مطالعه، میزان عرض بیولوژیک، در دندان های مختلف و در دو قوس فکی ماگزیلا و مندیبل اندازه گیری شد و تاثیر بیوتایپ لثه بر روی این میزان، مورد ارزیابی قرار گرفت.

 این مطالعه ی تحلیلی از نوع مقطعی، بر روی 163 دندان در 12 فرد (5 مرد و 7 زن) با میانگین سنی 4 ± 28 سال صورت گرفته است. پس از تزریق ماده ی بی حسی، ابعاد عرض بیولوژیک با استفاده از پروب پریودنتال در 6 نقطه از هر دندان به جز مولر سوم اندازه گیری شد. بیوتایپ لثه به روش مشاهده ی سایه ی پروب در دو وضعیت Thick و Thin بررسی گردید و داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ی 19 و آزمون های ANOVA و تی و با در نظر گرفتن 0/05 > p value مورد قضاوت آماری قرار گرفت.

 متوسط عرض بیولوژیک در دندان های مولر، پرمولر، کانین و اینسایزور به ترتیب  0/80 ± 1/90، 0/69 ± 1/77، 0/72 ± 1/55 و 0/64 ± 1/49 به دست آمد. میزان عرض بیولوژیک با نوع دندان، ارتباط معنی داری دارد (0/001 = p value)، اما بین عرض بیولوژیک و بیوتایپ لثه در نقاط 6گانه و نواحی مختلف دهان، تفاوت معنی داری وجود ندارد (0/08 < p value).

 میزان عرض بیولوژیک در دندان های مختلف، متفاوت بود. بیوتایپ لثه، تاثیری بر روی میزان عرض بیولوژیک نداشت